این نمایشگاه چشم‌اندازی از دوران طلایی هنرمندان برجسته ایرانی را به نمایش می‌گذارد که از دهه ۱۹۴۰ تا اواخر دهه ۲۰۰۰ را در بر می‌گیرد. این نمایشگاه در سه بخش مجزا تنظیم شده است و به رویکردهای متنوع استادان ایرانی به هنر مدرن می‌پردازد. بخش انتزاعی شامل آثار منوچهر یکتایی، مسعود عربشاهی، بهجت صدر و عبدالرضا دریابیگی است. بخش فیگوراتیو شامل آثار ناصر اویسی، صادق تبریزی، ژازه طباطبایی و مهدی صحابی است. بخش نهایی بر محبوبیت پایدار خطاطی در تاریخ هنر ایرانی تمرکز دارد و نقاشی‌های صادق تبریزی، محمد احصایی، نصرالله افجه‌ای و رضا مافی را به نمایش می گذارد.