مهدی قدیانلو از تکنیک trompe l’œil (خطای دید) که در نقاشی‌های دیواری‌اش به کار می‌برد، برای خلق آثار اخیرش نیز استفاده کرده است. این نقاشی‌ها به شکل جعبه‌هایی مربع‌مانند درمی‌آیند که تصاویری رویاگونه و تکنیکی هایپررئالیستی دارند. ظاهر معماری‌گونه‌ی آن‌ها بازتابی از جست‌وجوی هنرمند در طراحی و بازنمایی فضا بر روی بوم است و تداعی‌گر ساختارهای بصری و متافیزیکی جورجیو دِ کریکو است.
دقت خیره‌کننده‌ی قادین‌لو در تکنیک نقاشی، ما را به یاد سال‌هایی می‌اندازد که او در جوانی در ایران نگارگری ایرانی می‌کشید. هر یک از این «جعبه‌ـ‌نقاشی‌ها» توانایی درخشان او را در فریب دادن چشم و ادراک ما از واقعیت آشکار می‌کند. بر سطحی که تصور می‌کردیم صاف است، ناگهان فضایی محصور یا هزارتویی از سرسره‌ها پدیدار می‌شود.

— مارتا کرزنباوم، نویسنده و کیوریتور