گالری اُ نمایشی از نقاشی‌های مریم صباغ‌پور (م. 1368 لنگرود) را با عنوان «خوشحال‌ها» به نمایش می‌گذارد.

مریم صباغ‌پور در ادامه‌ی رویکرد انتقادی‌اش به تحول زندگی اجتماعی در مجموعه‌ی پیشین، ترس و اضطرابِ ریشه دوانده در روزمره‌ی انسان کنونی را به تصویر می‌کشد.

او در این مجموعه، تمرکز بر گذر زمان و تاثیر آن در زندگی اجتماعی انسان دارد و نقاشی‌هایش را به مثابه‌ی ماشین زمانی برای پیش‌بینی آنچه نمی‌داند و تفسیر آنچه ‌گذشته می‌بیند.خردباوری و اندیشه‌محوری که تحقق آرمان‌گرایی را در اتوپیا وعده می‌داد، اکنون منجر به سلطه‌ی ایدئولوژی و انهدام ذات پرسش در آدمی شده‌است.

او که تضاد و تناقض محوریت همیشگی آثارش بوده، از این تناقض به عنوان راهی برای انتقاد از سیر تحول بشر در طول زمان بهره می‌جوید. صباغ‌پور از نتیجه محوری اجتناب کرده و با ایجاد پرسش، ذهن مخاطب را به چالش می‌کشد. او این تناقض آشکار را دلیلی برای ایجاد شک، پرسش و گفتمان می‌داند.