«من» های تنها
به بهانه نخستین نمایشگاه انفرادی نقاشی شایان شعبان برای شایان نقاشی به مثابه گشودن دریچه ایست تازه به هزارتوی ذهن مخاطب و به چالش کشیدن قدیمی ترین نگرانی ما یعنی « تنهایی » .نقاش در این مجموعه به شکلی نمادین به سراغ سوژه ای تاریخی و نمایش بخشی از خاطره جمعی مان از چهره های آشنا ( از شخصیتهای تاریخی و قهرمانان ملی ) رفته . تلاش او در اینجا شناخت و شکل دادن به معنای خویشتن و نمایش دغدغه مهم انسان معاصر با تکیه بر اصول زیبایی شناسی جهان معاصر است . 
نقاشی‌های این مجموعه با بیانی اکسپرسیو در پی خوانشی نو از روایتی تاریخ مند از روزگاری سپری شده و مبتنی بر گزاره هایی آشناست که با بیانی صریح و خلاصه شده در مقابل ما معنا می یابند .در این میان ترکیب بندی و رنگ آمیزیهای ساده پرتره ها ، در کنار اجرای آزاد و رها و سرعت عمل نقاش در ایجاد موقعیتی بدیهه نگارانه ، قابل توجه است . شایان با انواع مواد نقاشی میکند از پاستل و آبرنگ گرفته تا رنگ اکرولیک و همواره انسان مضمون اصلی کارهایش است . 
رویکرد او در نمایش تنها با تاکید بیشتر بر خاطره آنها در ذهن ما شکل می گیرد و با رنگهای درخشان و اغراق آمیز درهم می آمیزد و کمتر توجه به ساختار معمول خط و فرم در پرتره نگاری دارد . به همین جهت میتوان شایان شعبان را نقاش جوان پیکره های بومی با رویکردی واقع گرایانه - اجتماعی به حساب آورد .

کیانوش معتقدی 
پاییز ۱۴۰۲