تصاویر علمی همواره در گرایش‌های معمول تاریخ هنر نادیده انگاشته می‌شوند. معمولاً چنین تصور می‌شود که تصاویر علمی اموری طبیعی هستند که هیچ نقشی از جهان خیالی را با خود به همراه ندارند. برخلاف تصور رایج، بسیاری از تصاویر کتاب‌های علمی اموری برساختی و تصنعی هستند. مثلاً مدل حلزونی DNA  برآمده از تخیل یک هنرمند و متاثر از مجسمه‌های مینیمالیستی و مجسمه‌های الکساندر کالدر است. مجموعه‌ی اخیر فرهاد گاوزن نیز با نگاهی ذهنی به این سنخ تصاویر پدید آمده است. آن‌ها به اتم و سیاه‌چاله‌ ارجاع دارند و همچنین از فیگورهای مجموعه‌های قبلی گاوزن نقل‌ ِقول می‌کنند.  رها از ارجاع این مجموعه به تصاویر علمی، به نظرم حفره‌های سیاه بازنمایی شده در این تصاویر به «انحلال» اشاره دارند که امری است دوپهلو : از سویی به معنای نیستی است و از سویی دیگر حل شدن در امری دیگر و نظامی جدید.
امیر نصری