اکنون تنها لحظه‌یي است که در دستان ماست و تنها در صورتي مي‌توانيم به تمامي زندگي کنيم که حتي آن را نيز فراموش کنيم، گفتگوي ذهن را خاموش و مقاومت‌هاي دروني را رها سازيم و "آن" يا "لحظه" را دريابيم.

"باغ بي اکنون" براي من به گونه‌اي به ظهور رسيدنِ همين امر است. در لحظه زيستن بدون لحظه و خاموشي گفتگوهاي ذهني و تبديل "اکنون" به بي‌نهايت و چشيدن لذتي شگرف و عميق با جادوي روح نواز نور و رنگ و سايه و به تماشا نشستن آنچه در حال جاري شدن است.

موضوع "باغ بي اکنون"،  نور است و همه عناصر نقاشي در جهت تاثير قدرتمندتر  اين نور بر کاغذ نقش بسته‌اند، هر چند که در نگاه اول نامريي و پنهان است. اين نور براي من نور مادي و فيزيکي نيست بلکه از "سرزميني ناشناخته"، از "ناکجا" يا "نمي دانم کجا" بر ذهن و دلم مي‌تابد و از آنجا به ساحت مکانِ بيروني که همان نقاشي‌هاي من است فرافکنده و بازتابيده مي‌شود.

"باغ بي اکنون" از ميان طرح‌هاي گوناگون و اتودهاي مکرر ظهور نمي‌يابد بلکه تماما در لحظه‌هاي نابِ بي‌ذهني و به صورت في‌البداهه شکل مي‌گيرد، لذا هيچ تصحيح يا رنگ‌گذاري بعدي درکار نيست و آن‌چه در لحظه رخ مي‌دهد، با صراحت و به روشني خود را به تماشا مي‌گذارد و در واقع گوياي حالت دروني من است از يک‌يک لحظه بي زمان، که رو به سوي هيچ جا ندارد و بنا بر اين ابزار و موادي که براي ايجاد آن استفاده مي‌شود نيز، در جهت سرعت بخشيدن به ثبت اين لحظه انتخاب شده است: مقوا، رنگ‌هاي صنعتي آماده چون رنگ ساختماني و رنگ ماشين و حلال‌هايي نظير تينر و بنزين .

ماني مهرزاد _  زمستان ۱۴۰۰