افسانه‌ها نیروی پنهانی دارند، نیرویی شگفت‌انگیز که دستان ما را می‌گیرد و به دنیایشان می‌برد، مثل شخصیت‌های قصه‌ها، نام و نشانمان می‌دهد، لباسی بر تنمان می‌کند و ما را راهی یک سفر خیالی می‌کند.

ما با افسانه‌ها، پا فراتر از دنیای واقعی می‌گذاریم و فرصتی اسـرارآمیز پیدا می‌کنیم تا شجاعت تجربه‌هایی متفاوت‌تر از آنکه هستیم و آنچه که زندگی می‌کنیم را، خیال و زندگی کنیم.

ما انسان‌ها، در هر کجای جهان که باشیم افسانه‌هایی مشترک را شنیده و گفته‌ایم، افسانه‌هایی که قسمتی از هویت جمعی ما را شکل می‌دهند و دنیای کودکی و بزرگسالی‌مان را به یکدیگر ، نزدیک یا دور می‌کنند.

افسانه‌های ساده و گاه پیچیده... افسانه‌های محلی  که شاید از دهی کوچک شروع شده و پس از سال‌های سال همچنان جهان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. افسانه‌هایی که روایت یکی شدن ما، امید رسیدن به روشنی و... را برای ما معنا می‌دهند.

نسرین خرمی