هر آنچه را در پیرامونم هست، آنطور می بینم که دوست دارم. از اینرو مواجهه با هر تصویری برای من همراه با خیال است. خیالی که به علت دست نیافتنی بودنش، گاهی آمیخته با حسرت می شود. گاهی به دلیل بی پروایی و یاغیگری در جهان ساختگی خود، طنز آمیز می شود، گاهی نیز غم انگیز و آنچه که جهان ساختگی من را هر روز بزرگتر از قبل کرده و به وسعت این خیالها افزوده، رسانه های عصر ماست. به طوری که با مرور خیلی کوتاه در رسانه ای چون اینستاگرام، با حجم عظیمی از تصویر روبرو می شوم که دوست دارم در تمامی آنها دست ببرم و از آن خود کنم اما... این روند طی این چند سال آنقدر مرا در خود بلعیده که حتی نقاشی هایم در کنار عکس ها از این جریان مستثنی نیستند.