احمد نصرالهی در سال 1330 در شهر بابل متولد شد. او پس از دریافت دیپلم خود در رشته‌ی کشاورزی، یادگیری نقاشی را به صورت تجربی و نزد تعدادی از هنرمندان ایرانی شروع کرد؛ او از این لحاظ نقاشی خودآموخته محسوب می‌شود.

نصرالهی در سال 1356 سرپرستی نگارخانه آبی در بابل را بر عهده گرفت. او در آن‌جا به آموزش نقاشی به کودکان و نوجوانان پرداخت. او در همین سال اولین نمایشگاه انفرادی خود را در نگارخانه بابل برگزار کرد. نصرالهی در «گروه نقاشان آزاد» عضو بود و این عضویت باعث آشنایی او با جریان نوگرایی و هنرمندان فعال در آن شد که بر کار او بسیار تاثیر گذاشته است. او همچنین یک کتاب از طراحی‌هایش را در سال 1392 به چاپ رساند. آثار او در گالری الدنهام لندن و موزه‌ی لیتون هاوس لندن به نمایش درآمده‌اند. او همچنین در نمایشگاه‌هایی در شهرهای خارج از ایران از قبیل فلورانس، پکن، ونیز، شارجه و شانگهای چین شرکت داشته است.

در آثار نصرالهی به وضوح می‌توان سادگی فرم‌ها و ایجاز سبکی را مشاهده کرد؛ در کنار آن رگه‌هایی از برخورد اکسپرسیونیستی نیز مشهود است. پالت رنگی اغلب آثار سبز و آبی است، اما رنگ‌هایی نظیر قرمز یا صورتی نیز وجود دارند. عمده‌ترین ویژگی آثار این نقاش، سطوح رنگارنگ و خطوط منحنی است. همچنین در آثار او می‌توان اشاره‌هایی به هندسه‌ی معماری ایرانی، پنجره‌های مشبک و شیشه‌های رنگی نیز یافت. «گاو با شاخ‌های سبز و سرخ»، «گل و مرغ» و «تعویذ» از جمله آثار مشهور این هنرمند به شمار می‌آید.

احمد نصرالهی در کارهایش از نقش‌ها و کتیبه‌های باستانی، نگاره‌های سفالی، نقوش اساطیری و علائم و طلسم‌های قدیمی بهره می‌گیرد. فضای آثار با وجود این علائم و نشانه‌ها به فضایی بدوی و پریمیتیو نزدیک شده است. ردپای هنرمندان غربی مانند کله یا شاگال در آثار نصرالهی دیده می‌شود، اما نگاه شرقی او بر تابلو حاکم است.