علیخان عبداللهی در سال 1342 در بامیان افغانستان متولد شد. او در اواخر دهه‌ی 60 به تهران آمد و در یک ساختمان به عنوان سرایدار ساکن شد.

علیخان در راستای هنر هیچ آموزشی ندیده است و هنرمندی خودآموخته یا اوت‌سایدر محسوب می‌شود. علاقه‌ و فعالیت او در زمینه‌ی مجسمه‌سازی سابقه‌ای طولانی دارد، اما نقطه‌ی عطف کاری او زمانی است که موفق می‌شود با مخلوطی حاصل از ترکیب خمیر شانه‌ی تخم مرغ و سریش مجسمه‌سازی کند. اکثر مجسمه‌های او با همین متریال خلق شده‌اند.

آثار علیخان عبداللهی در نمایشگاه‌های گروهی مختلفی به نمایش درآمده است. نمایش انفرادی «عجایب علیخان» در گالری آرتیبیشن از جمله مهم‌ترین نمایشگاه‌های اوست. همچنین افراد زیادی در مجموعه‌های خصوصی خود در داخل و خارج از ایران آثاری از علیخان عبداللهی دارند.

کارهای او را موجودات خیالی هیبریدی تشکیل می‌دهند؛ گاه ترکیبی از سر انسان و بدن حیوان، گاه ترکیبی از اجزای حیوانات مختلف و گاهی موجوداتی اساساً عجیبالخلقه، با چندین سر انسانی و حیوانی بر روی بدنه‌ای عمودی و ستون‌مانند. آثار او یادآور مجسمه‌های باستانی و شخصیت‌های اساطیری‌ست. تکنیک پاپیه ماشه و رنگ حاصل از آن نیز به این شباهت کمک کرده است.