علیرضا آدم‌بکان، نقاش معاصر در سال 1355 در شهر تهران متولد شد. او سال 1374 دیپلم نقاشی خود را از آکادمی هنرهای زیبای پسران تهران دریافت کرد. سپس نقاشی را در دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد و در سال 1387 با درجه‌ی کارشناسی از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او یک‌سال پیش از فارغ‌التحصیلی در ششمین بینال نقاشی معاصر در موزه‌ی هنرهای معاصر ایران شرکت داشت. 

نخستین حضور بین‌المللی در کارنامه‌ی این هنرمند همزمان با فارغ‌التحصیلی در آرتفر اوروپ آرت ژنو رقم خورد. سال 1381 دم بکان نخستین‌بار آثار نقاشی خود را به صورت انفرادی در گالری الهه‌ی تهران به نمایش درآورد. دو سال بعد در سومین بی‌ینال بین‌المللی نقاشی جهان اسلام که در مرکز فرهنگی صبای تهران برگزار شد شرکت کرد. آثار او در همان سال در نمایشگاه گروهی آرت اکسپو، در تالار وحدت تهران حضور یافت. سال 1388، یک‌سال پس از برگزاری نمایشگاه انفرادی این هنرمند در گالری اثر تهران، آثارش در نمایشگاه گروهی «1001 رنگ، هنر معاصر از ایران» در شهر نیویورک به نمایش درآمد. آثار آدم‌بکان سال‌های 1389 و 1394 به عنوان نماینده‌ی هنر معاصر ایران در آرتفر کانتمپروری استانبول ارائه شده است. از آن پس نیز آثار او به صورت انفرادی و گروهی بارها در داخل و خارج از ایران به نمایش درآمده است. در این بین آدم‌بکان بیش از همه با گالری اثر تهران همکاری داشته است و به‌صورت مستمر آثارش را در این گالری به نمایش درآورده است. 

مهرنوش علی‌مددی در معرفی آثار نمایشگاه آدم‌بکان در گالری اثر می‌نویسد: «در آثار پیشن آدم‌بکان همواره دغدغه‌هایی از جنس فرهنگ، سیاست، مذهب و اجتماع را شاهد بوده‌ایم. او نقاشی است که لحظات مستولی‌شده بر جامعه‌ای را که در آن، روزگار سپری می‌کند، از نظر گذرانده است. او اغلب از تجربه‌ی زیسته‌ی خود، گره خورده با ذهنیتی ملموس که همواره جمع اضدادی را کنار یکدیگر نشانده به‌وضوح حرف زده است. در نقاشی‌های جدیدش با عنوان اَسرَ، به معنای بی‌سرَ و بی‌پایان، یک بیانگری عاطفی و مستقیم را شاهد هستیم. طراحی انسان‌هایی که محور اصلی نقاشی‌ها بوده و حالتی از آشفتگی و تلاطم را بازنمایی می‌کنند. انسان این نقاشی‌ها توامان با درد دست و پنجه نرم می‌کند، اما به نظر راهی برای رهایی از آن هم می‌یابد. رنگ‌هایی تند و پرتنش در همه جای تابلو پهنه افکنده‌اند و هریک گویای حالتی نمادین هستند».