بیژن اخگر، نقاش معاصر در شهر کرمانشاه متولد شد. سال 1372 درجه‌ی کارشناسی خود را در رشته ی نقاشی از دانشگاه هنر تهران دریافت کرد. نخستین‌بار نقاشی‌های خود را یک‌سال پیش از فارغ‌التحصیلی در زادگاهش، کمانشاه به نمایش درآورد. سال 1372 در چهارمین بینال نقاشی ایران در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران شرکت کرد. سال 1375 در نمایشگاهی گروهی در گالری آریان تهران حضور یافت. یک‌سال بعد، گالری لاله میزبان نخستین‌ نمایشگاه انفرادی او در تهران بود. اخگر در سال 1375، درجه‌ی کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه تربیت مدرس تهران دریافت نمود. در سال‌های بعدی نیز در قالب نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی، به ارائه‌ی آثار خود پرداخته و با گالری‌هایی نظیر اعتماد و اثر همکاری کرده است.

اخگر در نقاشی‌هایی خود، همواره رویکردی بازنمایانه داشته است و از نظر تکنیکی و شیوه‌ی بهره‌گیری از رنگماده و ضربه‌های قلمو مسیر واحدی را پی گرفته است. با این حال آثار او در دوره‌های مختلف از الحاظ موضوعی تغییراتی را از سر گذرانده‌اند. او در اولین دوره‌ی حرفه‌ای خود در دهه‌ی هفتاد، به منظره‌پردازی می‌پردازد. مناظری که با قلم‌ضربه‌های آزاد و پرتابی حال و هوایی بیانگرانه به خود می‌گیرند. هنرمند همان میزان که به بازنمایی طبیعت وفادار است، به غنای نقاشانه‌ی آثار خود نیز بها می‌دهد. از دهه‌ی هشتاد رفته‌رفته نقش‌مایه‌های جاده‌ای در آثار او هویدا می‌شوند. اتوبوس، ترمینال، جاده و سفر به موضوع محوری آثار او در این دوره بدل می‌شوند و عناوین تابلوها نیز در همین راستا قرار می‌گیرند: «اتو مه‌جبین»، «برو به سلامت»،  «بر چشم بد لعنت» و ... ترکیب‌هایی هستند که از فرهنگ جاری در این مکان‌ها می‌آیند. ارزش‌های انتزاعی و خودآیین نقاشی، همچون ارزش رنگ، بافت، قلم‌ضربه و ... در تابلوهای این دوره وزن بیشتری به خود اختصاص می‌دهد و سطح غالب کارهای او را تسخیر می‌کند؛ عناصری همچون اتوبوس و ... تنها بخش کوچکی از قاب‌ها را اشغال می‌کنند و بهانه‌ای برای مانور ابزارهای نقاشانه در فضاهای منفی تابلو پدید می‌آورند. از دهه‌ی 90، شکل ترکیب‌بنی‌ها و منطق هم‌نشینی عناصر او از عینیت‌گرایی به سمت انتزاع میل می‌کنند و حالتی کلاژگونه به خود می‌گیرند. استفاده از عناصری همچون نوشتار، نقشه، زاویه دیدهای هوایی و ... در کنار یکدیگر، خصلت چندپاره‌ی آثار او را تشدید می‌کند و تابلوهایی مرکزگریز پدید می‌آورد. در دهه‌ی بعدی، این خصلت رفته رفته رنگ می‌بازد و منطق عینی در جهان تصویری او قوت بیشتری می‌گیرد. قطعات مکانیکی خودروها، اتوبوس، و ... در این دوره نیز موضوع اصلی آثار هنرمند هستند.