قربانعلي اجلي، نقاش، خوشنویس و معمار در خانواده‌ای فرهنگی و مذهبی در شهر میانه به دنیا آمد. پس از سال اول دوره‌ی متوسطه، برای ادامه‌ی تحصیل راهی تهران شد. با پایان دوره‌ی متوسطه به دانشکده‌ی هنرهای تزئینی راه یافت و تحصیل در رشته‌ی معماری داخلی را آغاز کرد. دوره‌ی کارشناسی ارشد این رشته را نیز در همان دانشگاه سپری نمود. به موازات تحصیلات دانشگاهی، تعلق خود به هنر خوشنویسی را که میراث پدری او بود پی گرفت. از محضر اساتید به‌نامی نظیر حسن ميرخاني، علي‌اكبر كاوه، سيد حسين ميرخاني، ‌احمد نجفي زنجاني بهره برد و به آموختن خطوط نستعليق و نسخ و ثلث همت گماشت و دوره‌ای را صرف تدقیق در شاه‌کارهای بزرگانی چون ميرعماد، ميرزا رضا كلهر، ‌ميرزا غلامرضا، استاد عبد المجيد درويش نمود. از سوی دیگر هنر نقاشی را نیز زیر نظر شاگردان کمال‌الملک همچون شيخ و اولياء و نیز بهزاد و کاتوزیان پی گرفت و در زمینه‌ی طراحی و کار با رنگ روغن آموزش دید. نهایتاً توانمندی خود در این دو عرصه را در قالب آثار نقاشی‌خطی به کار بست؛ شیوه‌ای که خود نام «گلگشت» را بر آن نهاده است.نقاشی‌های او با حروف ریز و درشت درهم‌تنیده شکل می‌گیرد و رنگ قرمز در آن غالب است. حروف و کلمات خوانا نیستند، اما تراکم و انبساط آن‌ها حسی از حرکت و رشد را القا می‌کنند و مجالی برای جستجو و مکاشفه‌ی بصری برای بیننده و مخاطب فراهم می‌آورند که به نظر می‌رسد وجه تسمیه‌ی این سبک نیز اشاره‌ی به همین خصلت باشد. شکل ترسیم حروف او در این شیوه دلالت‌هایی به فرم‌های طبیعی دارند. از این حیث می توان آثار او را ترکیبی میان زبان و طبیعت قلمداد کرد. خط و نقش در این شیوه مکمل یکدیگرند و با زمینه‌ی تابلو پیوند می‌خورند. این آثار او به حراج‌های مهم بین‌المللی راه برده‌اند و در خانه‌حراج‌هایی نظیر ساتبیز، بونامز و حراج تهران عرضه شده و به فروش رسیده‌اند.

اجلی به موازات فعالیت هنری خود در زمینه‌ی تدریس هنر نیز فعال بوده است. او با استخدام در آموزش و پرورش، در دبیرستان‌ها و مدارس عالی مشغول به کار شد. مدتی بعد به دعوت دانشکده‌ی هنرهای تزئینی در این مرکز به تدریس شیوه‌های گوناگون خوشنویسی پرداخت و بیست و دو سال در این مسیر باقی ماند.