مجسمه «آرامگاه» برداشتی آزاد از بنای گنبدکاووس است. حامد رشتیان در ادامه آثار پیشین که خود آنها را «هذیان‌گویی تصویری» می‌نامد، تجربه‌ای جدید در ساخت حجم‌هایی ملهم از معماری دوره اسلامی به نمایش می‌گذارد. در اثر حاضر که ترکیبی از سفالگری و بناهای معمارانه را شامل می‌شود، رشتیان در جست‌وجوی رمزآلودگی وپیچیدگی معماری ایران اسلامی و یافتن بیانی تازه در مجسمه‌سازی معاصر است.