حسین صدری در سال 1337 در اصفهان متولد شد و با توجه به علاقه خود به هنر، به‌ویژه نقاشی، وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. صدری نمایشگاه‌های فردی و گروهی متعددی در داخل و خارج از کشور داشته و همچنین کارگردانی سه فیلم کوتاه، انتشار 5 کتاب از نقاشی‌های خود و مدیريت فرهنگسرای امیرکبیر را به مدت شش سال در کارنامه‌ی هنری خود دارد.

حسین صدری در کارهای ابتدایی خود، از موضوعات آسمانی و غیرملموس الهام می‌گرفته است، که بیشتر رنگ و بویی از ادبیات معنوی اشعار حافظ داشت. در کارهای متأخرتر صدری، سوژه‌ها و موضوعات «زمینی و ساده‌اند، گاهی آثار بدست آمده عجیب، ناشناحته و حتی عارفانه است». صدري درباره‌ی منبع الهام برخی از آثار اخیر خود می‌گوید: «عبور پیاده‌ای از خیابان، نقشی بر روی دیوار ترک خورده، صدای جیغ لاستیک اتومبیل و جایی که در اثر عبور چرخ‌های آن روی زمین نقش می‌بندد، صدای خش خش علف‌ها و برگ‌ها در زیر پا و صدای ناله درب قدیمی هنگام باز و بسته شدن، به ساده‌ترین موضوعاتي می‌ماند که برانگیزاننده سبک بعضی از آثار اخیر من هستند».