اگرچه کوروش شیشه­‌گران دوره­‌های متفاوتی را در روند فعالیت هنریش تجربه کرده، ولی آثار شاخص او را با نمونه­‌ای، همچون اثر حاضر می­‌شناسیم. مجموعه کارهایی که تقریباً از اواخر دهه­ ۱۳۵۰ با چرخش­‌های بی‌پایان خط و رنگ آغاز می‌شوند و به انبوهی از شکل­‌های متنوع فیگوراتیو و آبستره می­‌رسند. اثر حاضر به خوبی بیانگر شناخت و تسلط شیشه‌گران به خط و امکانات بالقوه­ آن در بیان تجسمی است. علاوه بر تأثیرگذاری خط، القای عمق و بی­‌کرانگی بصری نیز از ویژگی‌های تأمل‌برانگیز اثر حاضر‌اند. یک جور پیچیدگی معنادار که ضمن برخورداری از معاصریت و بغرنجی اکنون، نوعی فضای مثبت و منفی را در تقابل هم قرار می­‌دهد.

انبوهی از خطوط نوار‌مانندی که آغاز و پایانشان مشخص نیست، همچون لابیرنتی پرجاذبه و مسخ‌کننده، نگاه مخاطب را به ژرفا و هزارتوی نهان دست­‌نیافتنی اثر می­‌کشاند. اثر همه جا هست و هیچ جا نیست. پدیداری اثر، با فقدان نقطه‌ای کانونی، در گستره­‌ای پیچیده رخ می­‌دهد. خطوط سیال در‌هم‌تنیده اغلب در کارهای شیشه‌گران نهایتاً به پرتره یا فرم‌­های معنادار منتهی می‌شوند، اما اثر حاضر از معدود مواردی است که ترکیب نهایی نقاشی مطلقاً انتزاعی است.

به طور کلی شیشه­‌گران با بهره‌گیری از خطوط گژ، پُر آشوب و پُر‌انرژی، هم شرایط انسان معاصر را به تصویر می­‌کشد و هم قدرت نهفته­ رنگ را از زیر لایه­‌های معنا بیرون می­‌آورد و به عنوان یک دلالت­‌گر، تماشاگر را از قدرت تصویر آگاه می­‌کند. فضایی که او با این شیوه می‌­آفریند، قرائتی است از جهان امروز و کلافی به هم پیچیده از سرگردانی در میان معانی گوناگون. در آثار شیشه‌گران همچون بسیاری نقاشی‌های آبستره از این دست، خصلت دکوراتیو و انرژی بصری حاصل از پیچش خطوط کلاف‌مانند، تا بیانی صریح و تأثیرگذار پیش می­‌روند؛ حرکات هدفمند معنادار از لایه‌های عمیق تصویر آغاز شده، تا آستانه دیده شدن جلوه یافته و همچنان ناتمام به جای اول باز می­‌گردند. در حقیقت معنا به نقطه­ صفری می­‌رسد که ارجاع آن به تمامیت تصویر است.

بدین‌ترتیب می‌توان اظهار داشت که اتفاق و بداهگی در خط‌­پردازی­های شیشه­‌گران، کاملاً حساب‌شده و بر اساس نظمی در عین بی‌نظمی است. دقیقاً بر خلاف رنگ‌­پاشی­‌های اتفاقی هنرمندان انتزاعی. ساختار خطوطی که ترکیب­‌های پرصلابت و سنجیده را می­‌آفریند، همچون شاکله و اساس معماری، هندسه­‌ای منطقی دارد. چیزی شبیه به نظم و ساختار اصوات ملودیک.

شیشه­‌گران با درایت و جدیتی توام با نوآوری، توانسته است جایگاهی قابل توجه در هنر معاصر ایران به خود اختصاص دهد. او نمونه‌ای­ شاخص از طیف هنرمندانیست که فارغ از استفاده مادی از جاذبه­‌های اگزوتیک هنر شرقی، همچنان آثارش از رکوردداران بازار هنر ایران محسوب می­‌شود. یکی از آثار همین مجموعه در اکتبر ۲۰۱۴ در حراج کریستیز دوبی به قیمت ۱۶۱/۱۰۰ دلار، چکش خورد