محمود کلاری، عکاس و مدیر فیلمبرداری در شهر تهران متولد شد. کلاری دوره تخصصی شناخت و تکنیک عکاسی را در نیویورک گذرانده و در آژانس بین‌المللی عکس خبری سیگما در پاریس عکاسی کرده است. سال 1356 اولین نمایشگاه انفرادی عکس‌هایش را در تالار عبید دانشگاه تهران با عنوان «حکایت تنهایی آدم» برگزار کرد. سال 1359 نام کلاری در فهرست 15 عکاس برتر سال مجله‌ی تایمز قرار گرفت. عکس‌های او در مطبوعات معتبر کشورهایی نظیر فرانسه و آلمان نیز به چاپ رسیده‌اند. کلاری سال 1363 به ایران بازگشت و به عنوان دبیر واحد عکاسی تلوزیون ملی مشغول به فعالیت شد. همچنین به دعوت دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران به تدریس عکاسی پرداخت. فعالیت‌های سینمایی کلاری نیز از همان سال آغاز شد. فیلمبرداری فیلم سینمایی «جاده‌های سرد» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی نخستین تجربه‌ی او بود که جایزه‌ی بهترین فیلمبرداری جشنواره‌ی فجر را برای او به ارمغان آورد. او به عنوان مطرح‌ترین مدیر فیلمبرداری ایرانی، مدیریت پروژه‌های مهم و بزرگی را بر عهده داشته است. فیلم بچه‌های آسمان به کارگردانی مجید مجیدی و فیلم جدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی، بید مجنون کمال تبریزی، خانه‌ای روی آب بهمن فرمان‌آرا، گبه محسن مخملباف، و ... از جمله مشهورترین فیلم‌هایی است که کلاری هدایت دوربین آن‌ها را بر عهده داشته است. خود او نیز مستقلاً اقدام به ساخت دو فیلم سینمایی با نام‌های «ابر و آفتاب» و «رقص با رویا» کرده است. فیلم ابر و آفتاب در جشنواره‌های مونترئال و شیکاگو اکران شد و و در جشنواره‌ی فیلم ماردل پلاتا (آرژانتین) جایزه‌ی بهترین فیلم را از آن خود کرد. 
کلاری بارها از علاقه‌اش به عکاسی سخن گفته و از این حیطه به عنوان دروازه‌ی ورود به جهان سینما یاد کرده است. چرا که عکس کمک می‌کند تا ذهن در تبدیل واقعیت زنده‌ی سه بعدی به جهان دو بعدی تصویر ورزیده شود. از نظر او اهمیت دارد که افراد با محوریت ایده به سراغ عکاسی بروند. این امر سبب می‌شود تا عکاسی چیزی فراتر از مهارت‌های فنی به آن‌ها بدهد.