می‌سم نژادرسولی تحصیلات خود را در رشتۀ صنایع‌دستی به پایان رساند و زیر نظر هانیبال الخاص دست به تجربه‌آموزی زد. او از سال 1384 تدریس طراحی و نقاشی را آغاز کرد و در کارنامۀ هنری خود شرکت در بیش از صد  نمایشگاه گروهی در کشورهای گرجستان،ترکیه و امارات  را در گالری‌های اعتماد، گالری طراحان آزاد، آرت سنتر، خانه هنرمندان، ارسباران، لاله، افرند، اندیشه، ایوان سپید، آبان، آوا، آرته، شیلا، کارنمای سوم، پردیس ملت، دارگون و آرتیبیشن را داشته است. همچنین برگزاری هفت نمایشگاه انفرادی در گالری‌های مهرین 1384، گالری طراحان آزاد 1379، گالری شیلا 1393، ویستا  1397،آرتیبیشن و همچنین اجرای پرفورمنس‌هایی در مراسم اختتامیه‌ی تئاتر فجر، دانشگاه سوره، گالری سبلان، مجموعه‌ی تئاترهای تجربی تئاتر شهر را در سال 1386 داشته است.

دربارۀ هنرمند 

می‌سم در کارنامۀ هنری خود موضوعات متنوعی را به تصویر درآورده و نگاهش اغلب درگیر کاربست‌های هنر بیان‌گرا در تصویرسازی می‌شود. برداشت‌های آزاد  نقاشانۀ او اغلب نیم‌نگاهی به ادبیات کلاسیک، منظومه‌ها و اشعار فارسی داشته و آزاد از روایت‌ها گاه آغاز شکل‌گیری مجموعه‌هایی نظیر شعرنگاره‌های دیوان حافظ، خسرو شیرین، منظومه‌ی آرش کمانگیر و بسیاری از آثار دیگر اوست. در مجموعه‌های شهر شلوغ و مامور-معذور-مسرور،  پروژه اوریگامی آزادی و آی آدم‌ها، نگاه نقادانه و گاه طنزآمیز به رویدادهای اجتماعی را در کارش دخیل کرده است. او با تصویرکردن احجامی کاغذین اصلی‌ترین عنصر بوم‌های خود را می‌سازد. گاه کاغذها و اوریگامی‌های او به صخره و گاه به ابر مبدل می‌شوند. او ابایی ندارد که جنس بوم‌های خود را تغییر دهد و با تجارب جدید تکنیک متنوعی برای خلق آثار خود به‌کار برد و آثار خود را با شیوه‌ای جدید طرح‌ریزی کند. از دیگر مجموعه‌های او مجموعۀ چهل تکه و همچنین آرش کمانگیر است که دستاورد چندین سال کار با کودکان و متاثر از جسارت و رهایی کودکانه بوده است. مجموعه‌ی چشم‌انداز نیز، آثار کوچکی حاصل چند دوره نقاشی از طبیعت بوده است. مجموعه‌‌ی بن سرو کهن، تجربه‌ی کنکاش در تکنیک‌های شخصی با نگاهی به المان‌های ایرانی چون سرو و اساطیر بوده است.