به‌واسطه شناخت ویژه‌اش از سنت خوشنویسی ایرانی و بیانی مدرن در آثار نقاشیخط توانسته روایتی متفاوت و ساختارمند از ترکیب خط و رنگ در چند دهه اخیر ارائه دهد. در مجموعه آثار این هنرمند، آزادی و رهایی حروف و درهم‌تنیدگی‌ کلمات محور اصلی کار است، اما این بافت با ایجاد ریتمی منحصربه‌فرد، در عین حال که همچون کلیتی قائم به خود و دارای جوشش و حرکتی دوار است، افسونی شگفت‌انگیز را در برابر جهان پیرامونش به تصویر می‌کشد. آثار احصایی به بیننده این امکان را می‌دهد تا بلاواسطه اجازه ورود به جهان خیال‌انگیز و پر رمز و راز اندیشه هنرمند را داشته باشد ولی هیچ‌گاه شکل و حالت ثابتی ندارند.
 او گاهی واژگانی را دستمایه کار خود قرار می‌دهد که علاوه بر فرم حروف دارای معانی ارزشمند فلسفی و ادبی هستند. اما در گروه دیگری از آثارش به‌دنبال عبور از این جهان معناگراست. دغدغه او نمایش شکوه پنهان مستتر در گستره نقش و رنگ است. ترکیب‌هایی از انواع خطوط ثلث و ریحان که در قلم جلی بدون درنظر گرفتن چارچوب‌های سنتی از پیش تعیین شده در درون یکدیگر غوطه‌ور می‌شوند و تصویری کمال‌گرا از ذهن پویای هنرمند و فردیت کنشگر او را می‌سازند.
 ویژگی جالب توجه اثر حاضر نیز همین بینش عمیق هنرمند و عبور از چارچوب‌هاست. از همین رو ترکیب حروف و کلمات فضایی چندلایه ایجاد کرده است. خلوص و ظرافت فوق‌العاده و هماهنگی ماهرانه رنگ‌ها در این تابلو و تأکید هنرمند بر شکستن تقارن و ذات هندسه حروف، همچنین مواجهه فرم‌های کشیده عمودی و افقی در مرکز تصویر، فرایند سیالیت حروف و فرم‌ها را به چالش می‌کشد. این فضاسازی هوشمندانه دوبعدی در عین از هم گسیختگی با ایجاد حجم و فرصتی برای نفوذ کلمات و حروف از بالا به پایین و شکل‌گیری گره‌ها، اثری سه‌بعدی می‌سازند.
 در اثر پیش رو تلاش هنرمند در ایجاد نشانه‌هایی تصویری و نه گزاره‌های معنایی، با تأکید بر فرم حروف در نهایت به ثمر می‌رسد و در میان آشفتگی حروف، پیکره‌های سیال و رقصانی مجسم می‌شود که روایتی هماهنگ از واقعیتی خیال‌انگیز را در گستره خطوط کشیده و منحنی‌های در‌هم تنیده به تصویر می‌کشند.