محمدرضا بهارناز، متولد ۱۳۳۳ در تهران، فعالیت عکاسی را از سال ۱۳۵۸ آغاز کرد. او در طول فعالیت حرفه‌ای خود، جوایز داخلی و بین‌المللی متعددی کسب کرده است. از مهم‌ترین افتخارات او می‌توان به جایزه‌ی اول مسابقات عکس یونسکو در سال ۱۳۶۷، مدال طلایی مسابقات عکس آساهی شیمبون ژاپن (۱۳۷۰، ۱۳۷۱ و ۱۳۷۲)، جایزه‌ی ویژه از ششمین دوره جشنواره سینمای جوان، و جایزه‌ی دوم پنجمین نمایشگاه سالانه موزه هنر معاصر تهران اشاره کرد.

بهارناز در مستندسازی زندگی عشایر ایران نقش برجسته‌ای داشته است. آثار او در کتاب‌هایی چون «مسافران جاودانه‌ی کوه‌ها و دشت‌ها» (انتشارات سروش)، «عشایر ایران» (انتشارات یساولی)، «آلبوم کوچ» (انتشارات سوره)، و «عشایر همگام پرستوها» (انتشارات گویا) به چاپ رسیده‌اند. این مجموعه‌ها به شیوه‌ای هنری و مستندنگارانه، زوایای مختلفی از زندگی و فرهنگ عشایر را به تصویر می‌کشند.

او علاوه بر فعالیت‌های عکاسی، در زمینه داوری مسابقات عکس و برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی نیز فعالیت داشته است. تلاش‌های محمدرضا بهارناز در معرفی و ثبت جنبه‌های گوناگون فرهنگ و زندگی ایرانی، او را به یکی از چهره‌های شاخص عکاسی مستند ایران تبدیل کرده است.