نریمان فرخی‌زاده، سال ۱۳۶۴، در شهر تهران زاده شد. فرخی هنرمندی خودآموخته است و در زمره‌ی هنرمندان نائیف به شمار می‌آید. نخستین نمایشگاه انفرادی فرخی‌زاده، سال 1390 در گالری مریم فصیحی هرندی تهران برگزار شد. سپس در قالب چند نمایشگاه گروهی به همکاری با گالری دستان پرداخت. نخستین حضور بین‌المللی او، سال 1396 در آرتفر آرت دوبی، بواسطه‌ی گالری دستان رقم خورد. در همان سال گالری دستان آثار او را در آرتفیر سیدنی کانتمپرری نیز ارائه داد. فرخی‌زاده سال 1397 نیز در آرتفر آرتسیما شرکت داشت. 

نقاشی‌های فرخی‌زاد واجد خصلتی بدوی و اسطوره‌ای است. این خصلت بدوی در بازنمایی‌های ساده، خام و زمخت او نمایان می‌شود. او مشاهدات خود را با استفاده از مواد و تکنیک‌های ساده، به شکلی بی‌واسطه مجسم می‌کند. نریمان فرخی در آثار خود بارها از متون واقعی و مشخص استفاده کرده است. او با بهره‌گیری از زبان نوشتاری در پی راهی برای گفتگوست. این رویکرد به تدریج منجر به توسعه‌ی یک الفبای بصری منحصر به فرد، یعنی سیستم نوشتاری‌ای شبیه به هیروگلیف شده است که جلوه‌های بدوی آثار او را پررنگ‌تر می‌کند. آثار نریمان فرخی جایی میان انتزاع و سمبولیسم قرار می‌گیرند. آثار او را می‌توان در امتداد دیگر نقاشان نائیف و خودآموخته‌ی قرن بیستم همچون باسکیت و تاپیس قرار داد. شیوه‌ای از نقاشی که به مهارت‌های آکادمیک هنر پشت می‌کند و جهان تصویری خود را بر غریزه‌ی بکر و کودکانه‌ی هنرمند استوار می‌سازد.

نریمان فرخی علاوه بر این‌ها نیم‌نگاهی به سنت تصویرگری در آثار کمیک‌استریپ هم داشته است. از این جهت برخی آثار او از حیث برخورد با پیکره‌های انسانی و دیگر عناصر یادآور نقاشی‌های کیت هرینگ هستند. در عین‌حال گاهی نوعی خودانگیختگی نیز در آثار فرخی به چشم می‌خورد. با این‌‌حال استفاده‌‌ی او از رنگ‌ها کنترل‌شده و به تناسب است‌. اگرچه در نحوه‌ی مالش این رنگ‌ها بر سطح بوم، رفتاری خام‌دستانه دارد که با روحیه‌ی بدوی آثارش همساز است. در برخی از نقاشی‌های او شاهد عناصری شبیه به توتم هستیم. حیواناتی نظیر گاو و سگ، که بار اساطیری دارند نیز از نقش‌مایه‌های مورد علاقه‌ی این نقاش هستند. برخی از آثار او نیز در قالب‌های غیررسمی‌تری خلق می‌شوند. برای نمونه می‌توان به یک‌سری از کارهای او که بر روی ورق‌های دفترهای خط‌دار مشق، با استفاده از مداد رنگی و خودکار ترسیم شده‌اند اشاره کرد.