یادمان شماره ۱ برای هیچ، یکی از مهم­‌ترین آثار پرویز تناولی به شمار می‌­آید و تصویر آن در اغلب کاتالوگ‌­ها و کتاب‌هایی که از آثار تناولی منتشر شده، آمده است. تمام ویژگی­‌های سبک‌شناختی مجسمه­‌های تناولی و همچنین شاخصه‌­های مهم مکتب سقاخانه، در این اثر به خوبی دیده می­‌شوند. به عبارت دیگر اثر حاضر مجموعه‌­ای متمرکز از دستاوردهای یک جریان فکری مهم و مشخص در هنر مدرن ایران را، به طور یک‌جا، به نمایش گذاشته است.

تندیس‌ هیچ به عنوان شناخته‌شده­‌ترین دوره­ کاری تناولی و همچنین قفس­ه‌ای هندسی او، هر دو در این اثر دیده می‌شوند. در واقع آنچه بر اهمیت و یگانگی این مجسمه زیبا می­‌افزاید، ترکیب دوره­‌های مختلف تناولی در آن است. از طرفی هیچ همیشگی او در بخشی از کار حضور دارد، از طرف دیگر نمادها و نشانه­‌های زبان هنری تناولی همچون پرنده، قفس و نوشته‌­های ناخوانا در این اثر به‌کار گرفته شده است. از حیث ساختار فرمی، این تندیس از سه مکعب برنزی روی پایه‌­ای سنگی تشکیل شده، به طوری که دو مکعب بالا مانند قفس، دیواره­ای مشبک دارند و مکعب زیرین، بخشی از هیچ را درون خود محبوس کرده است. تقریباً در تمامی اثر نوشته­‌هایی که دیگر نوشته نیست و به فرم­‌های بی‌­معنا تبدیل شده، پراکنده است. در جایی که شاید بتوان آن را ضربان حیاتی مجسمه نامید، حروف­‌های پراکنده، پیکر یک پرنده را ساخته­‌اند که از موتیف­‌های شناخته‌شده در آثار هنرمند به حساب می‌آید و اینچنین تناسبی با مفهوم قفس پیدا کرده است. این نوشته‌­های بی­‌معنا از نقش مهرهای چاپ‌شده بر پارچه­‌های قلمکار بهره گرفته است و در عین حال با نشاندن موزون آنها در کنار هم، بندهای شعر کلاسیک فارسی را تداعی می‌کند. بدین ترتیب مشاهده­ اثر، تغزلی شاعرانه را به بیننده القاء می‌کند. بدون اینکه شعری راستین نوشته شده باشد، یا اینکه نقش­‌های وارونه قابل خواندن باشند.

پرنده­‌های تناولی گاهی در سطح ظاهر می‌­شوند و گاهی در حجم، با این حال نمونه‌­هایی از قفس خالی نیز در آثار او دیده می‌شوند. در اینجا پرنده­ دو بُعدی منقوش بر برنز، به نظر بیرون از قفس می‌­رسد، اما همچنان اسیر و جداناشدنی از قفس است. «هیچ» نیز در اینجا بر خلاف نمونه‌­هایی که خود اثری کامل است، در قفس فرو رفته و تنها بخش کوچکی از آن مشاهده می‎شود تا قهرمانانه آزادی خود را فریاد بزند. بدین ترتیب عنوان اثر یعنی یادمانی برای کلمه هیچ معنا می­‌یابد. در حقیقت هیچ در اینجا محبوس یادمان خود است. پنهان شدن بخش اعظمی از آن درون تندیس یادمان، کنجکاوی و جستجوگری چشم بیننده را برای کشف بیشتر آن برمی‌­انگیزد.

تصاویری از این کار در مهم­‌ترین کتاب­‌های تناولی و همچنین کاتالوگ حراج‌­های مهم بارها به چاپ رسیده است، از جمله در: کاتالوگ نمایشگاه آثار پرویز تناولی در انجمن ایران و آمریکا (تهران، ۱۳۵۲)؛ کاتالوگ نمایشگاه آثار پرویز تناولی در  گالری و مرکز مطالعات گری در دانشگاه نیویورک (۱۳۵۵، تصویر ۸۰)؛ کتاب «پرویز تناولی: مجسمه ساز، نویسنده و مجموعه‌­دار» نوشته­ دیوید گالووی که سال ۱۳۷۹ به کوشش نشر هنر ایران منتشر شده (تصویر ۱۵۴)؛ «کتاب پیشگامان هنر نوگرای ایران: پرویز تناولی» که سال ۱۳۸۱ توسط موزه هنرهای معاصر ایران به چاپ رسیده (تصویر ۶۲) و کاتالوگ رزونه­ پرویز تناولی که سال ۱۳۸۸ توسط گالری میم در امارات منتشر شده است (تصویر صفحه ۱۹۱).