ترکیب‌بندی نیمه‌انتزاعی در این اثر کیانیان چشم را به چرخش در تمامی نقاط تابلو وا می‌دارد. «ارتباط» به شكلي روايتي در هر لته به واسطه تلاقی سایه‌ها با هم و یا عقب و جلو بودن قدم‌ها، تعریف می‌شود و هر لته نیز در کنار صحنه بعدی، این ارتباط را در مرز وصل و فراق به نوسان وا می‌دارد.

زنی جوان، با لباس سبز، یادآور زندگی و عشق؛ و مرد در نمادی از قدرت، ثبات و عاشقی اولین چیزی است که با دیدن تصویر به چشم می‌آید. هر لته صحنه‌ای را روایت می‌کند و چشم بیننده برای پی گرفتن مفهوم به تماشای فریم بعدی فراخوانده می‌شود. این حرکت سینمایی و تکنیک خاص کیانیان در ثبت عکس، صحنه‌ای شاعرانه را تداعی می‌کند که وام‌دار بیتی از غزل سعدی است: «شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد».