انسان آزاد و غارنشین در عصر سنگی با دیوارنوشت‌های خود مفاهیم زندگی دوران خود را منتقل و ثبت کرد.
بعدها در دوران یونان باستان اشعار اعتراضی را بر دیوارها نوشت، اما آنچه ما به عنوان گرافیتی امروز می‌شناسیم در اوایل دهه 60 میلادی در فیلادلفیا شروع شد و در اواخر این دهه به نیویورک رسید.
در آن دوران سیاه‌پوستان مناطق مختلف و معمولا مناطق فقیرنشین با نگاه به مضامینی اعتراضی به سراغ نقاشی‌های دیواری رفتند که چون با نوشتن آغاز شد، توسط نیویورک تایمز و نورمن میلر نویسنده معروف آمریکایی «گرافیتی» نام گرفت. اعتراض به بی‌عدالتی انگیزه اصلی فعالان این هنر بود. «تگرها» در ابتدای این راه در خیابان‌ها قلمرویی داشتند و هر کدام در پی حفظ این قلمرو برای گرافیتی‌هایشان بودند.

اوایل دهه 60 فردی به نام کیث هارینگ نقاشی‌های خود را بر روی کاغذ بزرگ چسباند و در سر تا سر نیویورک نصب کرد. کسی از خالق این نقاشی‌ها اطلاعی نداشت اما با پوشش مطبوعات در خصوص این اتفاق هنر گرافیتی آغاز شد.
بار دیگر در دهه 60 میلادی عبارت «Taki 183» بر دیوارهای شهر و متروی نیویورک همه را به سوال واداشت که چه کسی این عبارت را در نیویورک نوشته و منظور او چیست. 10 سال طول کشید که نیویورک‌تایمز «دیمیتریوس» جوان یونانی‌الاصل را پیدا کرد و در مصاحبه‌ای با بیان اینکه ساکن خیابان 183 منهتن نیویرک است تعداد بسیار زیادی از جوانان را به این هنر سوق داد.

گرافیتی به مرور از فیلادلفیا به کل ایالات متحده و اروپا راه یافت. بلک لو رات فرانسوی و بنکسی هنرمند بریتانیایی با خلق آثار پیچیده به کمک شابلون که بیشتر با نکات سیاسی یا طنزآمیز همراه بوده در اواخر دهه 80 به شهرت بین‌المللی دست یافتند.
بنکسی نام مستعار یک گرافیتی‌ کار، فعال سیاسی، کارگردان و نقاش انگلیسی است. آثار او با مضامین سیاسی و اجتماعی در خیابان‌ها و بر روی دیوارها یا پل‌ها نقش بسته‌اند. وی در آثارش بیشتر به درد و اندوه مهاجران و آوارگان پرداخته است. آثار این هنرمند در سال ۱۹۹۳ به تدریج روی دیوارها و قطارها ظاهر شدند و تا سال ۲۰۰۱ هنر وی در جای جای انگلستان شروع به خودنمایی کرد. آثار بنکسی بیش از 100000 پوند فروخته شده است. گرافیتی در حال حاضر به عنوان یک تجارت بزرگ در هنر است.
گرافیتی در ایران با تاریخچه مشخصی ثبت نشده اما بر اساس نتایج بعضی از تحقیقات جامعه‌شناسی می‌توان اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 را به عنوان آغاز این راه برشمرد. این هنر در آغاز داخل شهرک‌ها و به طور خاص شهرک اکباتان نمود بیشتری داشته است. گرافیتی، دیوارهای شهر را به مانند آینه‌ای از زندگی، اندیشه و آرمان رهگذران خود بدل می‌کند. گرافیتی در ایران با موسیقی رپ پیوند مستقیمی پیدا کرد.
بحث بر سر هنر یا تخریب شمردن گرافیتی همیشه مطرح بوده و شهردار آمریکا در دهه 80 اعلام کرد که اگر این نقوش با کسب مجوز انجام شود به عنوان هنر محسوب می‌شود، اما شاید بسیاری این کسب اجازه را با هویت اصلی گرافیتی متضاد دانستند در نتیجه این فعالیت هنوز به صورت آزادانه معنا پیدا می‌کند. نمی‌توان مفهوم آزادی را از گرافیتی جدا دانست. هنری که هم در فرم و هم مضمون به فضایی تازه دست پیدا کرد و تنها آزادی و خلاقیت را به رسمیت شناخت. در این نمایش گروهی هنرمندان سعی بر انتقال اثر از روی دیوارها به داخل گالری داشته‌اند زیرا این اتفاق منجر به ارتباط هنرمندان متعدد در حوزه گرافیتی با جامعه هنری می‌شود. نمایش چنین آثاری در گالری‌ها فرصتی برای بررسی ماهیت و تامل بر آثار را فراهم می‌کند. این نمایش گروهی با حضور 14 آرتیست و 63 اثر بر روی بوم در مکانی متفاوت از آنچه تا امروز گالری خوانده شده، برپا می‌شود.