تهران،
خیابان کریمخان زند، خیابان شهید عضدی (آبان جنوبی)، خیابان سپند، پلاک ۱/۶۹
11 اسفند2 March - 14 فروردین 13973 April 2018
در هزارتوی متکثر دنیای امروز آن قدر تصاویر رنگارنگ هست که گویی دیگر چیزی برای نگریستن باقی نمانده است. این در حالی است که اغلب زندگی را خاکستری و خالی مییابیم و در گفتار روزمره بر مبنای تجربه زیسته مدام از دلمردگی و فسردهحالی سخن میگوییم. نیز میدانیم که چنان در معرض اتفاقات متعدد و متفاوت هستیم که هیچگاه آن افسردگی در ما عمیق نمیشود و همچنان میل به سرکشی در ما زنده است. البته اغلب عجایب و غرایب را در خیال جستوجو میکنیم و در عالم واقع با تردید گام برمیداریم. شاید همین امر ما را به مواجهه با هنر ترغیب میکند؛ چه هنرمند باشیم و چه مخاطب آن، جویای جهان دیگری هستیم و چنین است که رهایی از واقعیت را در عالم هنر میجوییم.
مرتضی درهباغی هم مثل بسیاری از هنرمندان در پی خلق جهانی دیگر است؛ مدام فرم و رنگ را در هم میآمیزد و در تلاش برای تعریف واقعیتی دیگر، از انتزاع بهره گرفته و نخست با ایجاد اتفاق و سپس با کنترل آن ما را به تأمل در ژرفنای تصویر مسطح نقاشی میخواند. اغلب آثار وی اجراهایی ماهرانه را به رخ کشیده و ضربه قلمهای رها و مهارت تکنیکی او در استفاده از رنگ کاملاً مشهود است. اما این تمام ماجرا نیست! آنچه حائز اهمیت است بیان مشوش در عین آرامش است؛ سطوحی تخت و آرام که فرمهای انتزاعی اکسپرسیو بر آن نشسته است. تشویش ناشی از اتفاق و ترکیببندی معمارگونه که به نوعی مهندسی اتفاق را در نقاشی نمایش میدهد. در این مجموعه شاخصه دکوراتیو نقاشی در معنای زیباشناختی آن مد نظر هنرمند بوده است. چنین است که مرتضی درهباغی با استناد به نقشمایههای هنر و نقاشی سنتی ایران، ضربآهنگی پرکنتراست و منظم و در عین حال متکثر و قابل تغییر را در فضای چیدمان خود به وجود آورده است. عصیانی شاعرانه در برابر آنچه پیشتر بوده و هست.
در «سهگانههای هممعنا» اثر مرتضی درهباغی که نقطه آغازین این مجموعه بوده با بیانی متفاوت و غریب مواجه هستیم که شاید در نگاه نخست بسیار ناهنجار به نظر برسد. نکته اینجاست که آنچه ناهنجار مینماید به دنبال تلاشی برای پی افکندن هنجاری متغیر شکل گرفته است. با توجه به آموزهها و عادات تصویری ما شاید کنار هم نشینی قابها یا قالبهای هماندازه با نقوش مختلف که برآمده از سه جهان تصویری متفاوت و متضاد است، قضاوت ما مبنی بر ناهنجاری چیدمان این آثار را توجیه کند. البته که این امر قصد و نیت هنرمند است و در راستای همان ایجاد و کنترل اتفاقات صورت گرفته است.
گویی که بیننده در برابر دیواری متشکل از کاشیهای متعدد قدم برمیدارد و میتواند به دلخواه خود هر کدام را که میخواهد انتخاب کند و همچون قطعات پازل کنار هم بنشاند. نکته دیگر این که کنار هم نشینی قابهایی با نقشمایههای هندسی تکرار شونده، سطوحی منقوش به فرمهای تزئینی و اسلیمی و نقاشیهای انتزاعی و اکسپرسیو، نوعی همارزی و هممعنایی در قابهایی به ظاهر ناهمگون را تداعی میکند. گویی که نقاش برای آنچه به مثابه عناصر بصری ـ همچون بافت و ریتم ـ میشناسیم به اندازه خود نقاشی ارزش قائل است و تصور کلاسیک از آنها را در هم میشکند. به همین نسبت مخاطب را در شکلگیری نهایی اثر دخیل میکند. بیننده دست کم در تجسم خود میتواند هر کدام از کاشیها را از هر جهت که خواست بگرداند و کنار هر کدام از دیگر انتخابهایش با هر ترکیبی که میخواهد قرار دهد.
هنرمندان
نمایشگاه های نزدیک فعلی
روایت و ماده
تهران
18 آبان8 November - 28 آبان 140318 November 2024
زر (عاشقانه نخست)
تهران
18 آبان8 November - 2 آذر 140322 November 2024