مرتضی دره باغی در سال 1348 در تهران متولد شد و از 15 سالگی به طور جدی نقاشی را آغاز کرد. او از هنرستان هنرهای زیبای تهران فارغ‌التحصیل شد و لیسانس نقاشی خود را از دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران گرفت.

دره باغی در سال 1372 نفر اول دوسالانه‌ی دانشجویی موزه‌ی هنرهای معاصر تهران شد و در همین سال اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری کلاسیک اصفهان برگزار کرد. او در سال 1383 نفر اول دوسالانه‌ی جهان اسلام نیز شد و پس از آن، در سال 1390 در پنجاه و چهارمین بی‌ینال ونیز با اثری مفهومی به نام «روشنایی و صلح» شرکت کرد. مرتضی دره باغی پس از تجربه‌ی آموزش آکادمیک در تهران، به مدت هفت سال در خارج از ایران به فعالیت هنری پرداخت؛ او این زمان را صرف کشف و شهود در هنر مدرن کرد. او نمایشگاه‌های متعددی در داخل و خارج از ایران داشته است.

مرتضی دره‌باغی در دوران فعالیت هنری خود سبک‌های مختلفی را تجربه کرد؛ آثار ابتدایی او حاوی فیگورهای تاثیرپذیرفته از نقاشی ایرانی است، اما آثار متاخر او به سمت انتزاع پیش رفته‌اند؛ با این حال کاملاٌ انتزاعی نشده‌اند و فرم و پترن‌های گیاهی مشابه با نگارگری ایرانی در آن‌ها مشهود است. آثار او ریشه در هنر سنتی ایران دارند، همان‌طور که خود او بیان می‌کند: «تاریخ هنر در ایران تاریخ درخشانی است که متاسفانه ما به آن توجه چندانی نداشته‌ایم. این ریشه‌های هنر سنتی از دوره‌ی صفویه به شکل‌های درخشان ظاهر شدند و تا دوره‌ی قاجار شما نقش و نگارهای فراوانی می‌بینید که با هنرمندی در این وادی خلق شده‌اند. من به این نقش و نگارها بسیار علاقمندم و این نقش‌ها معمولاً در آثارم وارد می‌شوند.»

حضور توامان فرم‌های هندسی و فرم‌های نامنظم نشان‌دهنده‌ی تضادند. بنا به گفته‌ی دره باغی این تضاد ریشه در کنتراست‌هایی دارد که در زندگی با آن‌ها سروکار داشته، درون او همزیستی کرده و با بیانی هنرمندانه بیرون ریخته‌اند: « من اگر از یک فرم گل‌ومرغ ایرانی خوشم بیاید که متعلق به صد سال پیش است، آن را کنار یک فضای مدرن قرار می‌دهم که در نهایت کنار هم یک واحد را تشکیل می‌دهند. این تعریفی است که من از هنر معاصر دارم.»