رضا هدایت با انبوه رنگ‌هایش بر سطح بوم، رفتاری پارادوکسیکال می‌کند.
به این معنا که با ایجاد تیره‌ها روی روشنی‌ها و برعکس، روشنی را از منافذ پیش‌بینی‌ناپذیر تیرگی‌ها عبور می‌دهد.

هدایت به طور خستگی‌ناپذیر، با هر فعل نقاشانه‌ای که منجر به ایجاد هارمونی و ریتم در تابلوهایش شود؛ به باروری سطح می‌پردازد.
 
این نقاش، وسعت رنگ‌های مهار شده را با پوششی مسطح  به انقیاد در می‌آورد، تا عجالتا جهان رنگین بهائم و پرندگان و آدمیان را درصلحی بهشتی به تماشا بگذارد.

احمدرضا دالوند