صبوری و سوگ بر مرگ عزیز، داستان ما بوده است. رنج، سکوت، اشک، بغض‌ فروخورده و ایستادن بر مرگ یاران و عزیزان؛ این است که استابات ماتر دلرسا* که همان مادر دردمند ایستاده است، بارها و بارها به شیوه‌های مختلف تصویر شده و موضوع تاریخ نقاشی و آثار موسیقایی و نمایشی بسیاری بوده است. حکایت مادری که زین پس به عزای فرزندش نمی‌نشیند، بلکه به عزای فرزندش می‌ایستد. 
مادر ایستاده به سوگ نماد همه مادرانی است که فرزندی از دست داده و اکنون دادخواه و سوگوارند. استابات ماتر از تلخی تکراری روزگار حکایت می‌کند.
فرزاد امینی جنون این رنج و اندوه تلخ و دشوار را با کنشی جسورانه و توام با حزن و خشم به تصویر کشیده است. او بیش از دو سال بر این مضمون، همچون تکرار یک ذکر، تمرکز کرده تا آرام یابد.
*استابات ماتر دلرسا عبارت لاتین به معنای مادر ایستاده‌ی محزون است و به مریم مقدس اشاره دارد که پای صلیب عیسی سوگواری می‌کند.