نقاشی های فرشته یمینی شریف روایتگر قصه هایی است که در واقعیت ماوا دارند و در رویا ادامه می یابند. دل مشغولیِ او طی سالها تجسم بخشیدن به احوالاتی بوده که از درونی ترین مفاهیم زندگی برخواسته اند؛ گاهی واکنشی به فقدان و نیستی، گاهی دیگر بازتابی از چگونگی هستی. نقاش در فرآیند این جستوجوگری همواره وامدار سنت نقاشی فیگوراتیو بوده و به نوعی بازنماییِ ذهنی از انسان و طبیعت پایبند مانده است. چهره های سرد و عبوس آدم های نقاشی شده با نگاهی خیره و صریح، توامان گذشته ای دور را تداعی می کنند و بیدرنگ از غربت آینده خبر میدهند. گویی که این روح های تجسد یافته همانند اسطوره ها با نشان های در دستان خود منشاء جهان را توصیف می کنند و راویِ رخدادها و پیشامدهایند. روشنیِ وسیع نقاشی ها با نقطه هایی تیره و پراکنده این خیال به تصویر درآمده را عینیت داده و به تجسمی وهم آلود و رازآمیز قوت بخشیده است. لحن شاعرانه ی نقاشی های فرشته یمینیشریف گویای آرمانِ انسان فراموش شده است در بیکرانه ی سکوت و نجواهای تمام نشده...
مهرنوش علیمددی


اما
تمثیل همان-مادر زمین-
همان خاک حمایتگر و پناه دهنده
بستر رشد و مقاومت
که از او آمده ایم
و آنگاه
به سوی او باز می گردیم
روایت شهرزاد
روایت همان هزار و یک شب تاریخ
و زمزمه های شبانه اش
-موسیقی-
همان الهام ازلی-ابدی
برای شعر و نقاشی من
تیرماه 1400