نقاشی‌های احمد وکیلی حاصل بهم‌آمیختن رنگ‌های الوان و قدرت طراحی است. سال‌ها
تجربه‌ی طراحی از فیگورهای انسانی و طبیعت، شناخت او را از فرم‌های اندام‌وار به قدری
ارتقا داده که آثار به ظاهر انتزاعی‌اش نیز فرم‌هایی اورگانیک را تجسم می‌بخشند.
در اثر پیشرو منظره تا مرز هنر آبستره پیشرفته و از آسمان، خط افق و درختان،
کوه‌ها و خورشید درخشان، جز لکه‌هایی درهم‌رفته باقی نمانده است. خلاصه‌شدن
طبیعت در لکه‌ها با نوعی بداهه‌پردازی همراه است و بدین جهت پلان‌های دور و نزدیک به
هم می‌پیوندند و عمق اثر در همین پیوستگی، بافت‌های زیبا و متنوعی را شکل می‌بخشد
که خصلت دیگری در نقاشی‌های وکیلی است. جسارت در کنار هم گذاشتن رنگهای
درخشان و حفظ توازن حاصل از قدرت رنگها در نقاشی پیشرو نشانگر قدرت قلم
و دانش عمیق نقاش از سال‌ها ممارست در بکارگیری متریال متنوعی چون آبرنگ،
اکریلیک و رنگ‌روغن است. هنرمند به واسطه تبعیت صرف از احساس‌های گذرا حاصل
از تأثیرپذیری و مواجهه با طبیعت بکر و غوطه خوردن در حال و هوای این ادارک
بی‌واسطه، آثاری را شکل می‌دهد که از بیانی لطیف و پرصلابت برخوردار بوده و امکان
درکی تازه از هستی را برای مخاطب بوجود می‌آورد که خوانش خاص و سبک منحصر
به‌فرد احمد وکیلی است.