اسدالله کیانی از جمله هنرمندان پیشکسوت در زمینه نقاشیخط معاصر است که در چند دهه اخیر پیوسته تلاش کرده تا قرائتی نقاشانه از خط فارسی را در گستره تجربه‌های گوناگون در کارنامه هنری خود جای دهد.

اثر حاضر یکی از آثار شاخص اوست که در آن، خوشنویسی ایرانی بهانه‌ای برای نمایش یک فرم هندسی و حجمی بر بوم نقاشی شده است. در این تابلو، خط با دیدگاهی متفاوت و فارغ از بار معنایی و گاه ناخوانا، دستمایه‌ای بصری و بازتاب‌دهنده الگوهای ذهنی هنرمند در گستره بوم شده و به عبارتی خوشنویسی مقام ثانوی را در نقاشی یافته است.

کیانی در تابلوی حاضر، بی‌توجه به متن (نوشتار)، نگاهی دیگرگون به شالوده بصری و فرم هندسی متأثر از فرهنگ غربی دارد. وی طومار ادعیه‌ای قدیمی و سنتی را بر حجم کروی سبز رنگی پیچیده است که می‌تواند تداعی‌کننده مفهوم فراگیری و عالمگیری یک سنت و فرهنگ باشد. نقاش با حوصله‌ای وسواس‌گونه کلمات و جملات را در گستره بوم بزرگ خود ثبت کرده بی‌آن‌که بخواهد در نهایت مهارت خطاطانه و زیبایی‌شناسی سنت خوشنویسی ایرانی را به رخ بکشد.

رویکرد کیانی در کارهای نقاشیخط یک دهه اخیرش، به تدریج هنرمند را به سمت کشف هندسه‌ای پویا و مستقل در گستره خوشنویسی ایرانی پیش می‌برد، تا آن‌جا که وجه شکلی خط در ساختار نهایی اثر به مثابه راهکاری نوین برای فهم محتوا از منظری معاصر بدل شود.