شاخصه­‌های مهم نقاشی هانیبال الخاص، همچون رنگ‌­پردازی، شکل پنهانی از طراحی، مضمون­‌گرایی و ارجاعات تصویری، در این اثر به خوبی دیده می­‌شود. در حالی که الخاص معمولاً به هر دو عنصر طراحی و رنگ توأمان توجه نشان می­‌دهد، به نظر می‌­رسد که در اثر حاضر توجه ویژه­‌ای بر خط و طراحی دارد. رنگ­‌ها و شمایل­‌ها در اشکال هندسی مشخصی محاط یا به عبارت دیگر بسته­‌بندی شده­‌اند. زمینه اثر با رنگ­‌های سرد و تیره ساخته شده، در حالی که عناصر محاط شده به رنگ­‌های گرم و روشن تمایل دارند. در بالای تصویر که شاید تداعی‌کننده آسمان باشد، دو پرنده در حال پرواز هستند، در قاب­‌ها و پنجره­‌های رنگی نیز اشکالی مبین حیوانات و فیگورهای انسانی به تصویر درآمده­‌اند. نقاش خواسته یا ناخواسته با کاربست مضامین و ترکیب­‌بندی پیش­رو، القای نوعی فضای آیینی و اسرارآمیز را پیش می­‌کشد؛ مثلاً با گاوی شاخ‌­دار، ماهیانی در گردش و دو فیگور که یادآور فضای مقدس محراب و شمایل­‌های الهی مسیح هستند. این کهن­‌گرایی که گاه بخش­‌هایی از اثر را به انسان‌نگاری‌های غارها و صخره­‌های باستانی شبیه می­‌کند، در بسیاری از آثار الخاص از جمله اثر حاضر به روشنی دیده می‌­شود. در این تابلو، فیگورهایی که یادآور شمایل­‌های مقدس تاریخ هستند، در فضایی آیینی، دست­‌های خود را به نشانه نیایش در مقابل گرفته‌­اند تا بدین ترتیب بر ماهیت متافیزیکی و قدسی اثر تأکید شود.
 نشانه­‌هایی چون نقاشی فیگوراتیو هیجان­‌گرا، مضمون­‌باوری نقاش و توجه به نوعی هنر متعهد و آرمان‌گرا در مدرنیسم ایرانی، همواره نام هانیبال الخاص را پیش می­‌کشد. هنرمندی که باورها و گزاره­‌های فکری او، آغازگر فصل تازه‌­ای از مدرنیسم ایرانی است. الخاص که یکی از موفق‌ترین استادان نقاشی در دانشکده‌های هنری بود، تأثیر قابل توجهی را در پرورش هنرمندانی داشت که اکنون از استادان مهم همان دانشکده‌ها هستند. الخاص علاوه بر اینکه فضای تازه­‌ای از گفت‌وگوی تصویری را در نقاشی نوگرای ایران مطرح می­‌کند، حضور طیف قابل توجی از نقاشانِ متأثر از الخاص را موجب می­‌شود.