نقاشی حاضر نمونه‌­ای شاخص از سبک هنری هوشنگ پزشک­‌نیا و همچنین توجه او به بازنمایی مسائل اجتماعی جامعه، مردم زحمت­‌کش و طبقه­ کارگر است. اندیشیدن به مردم و راه و رسم زندگی، در آثار متنوعی از پزشک­‌نیا نمود یافته است. به ویژه زمانی که در اوایل دهه­ ۱۳۳۰ برای کار به آبادان رفته و در شرکت نفت استخدام می­‌شود، زندگی دشوار مردم در آن منطقه، هنرمند جوان را سخت متأثر می­‌کند. این تأثیرات تا جایی پیش می­‌رود که ابراهیم گلستان او را «تصویرساز سطح و چهره‌ اقلیم و مردم خود» می‌دانست. این چهره­‌ها از مردمی که دغدغه پزشک­‌نیا هستند، با خط­‌های ضخیم همیشگی وی در این تابلو تصویر شده است. شاید بهترین توصیف از ویژگی پرتره­‌های پزشک­‌نیا، روایت ابراهیم گلستان باشد که زمانی در آبادان با او آشنا می­‌شود. وی می­‌نویسد: «در چهره‌­ها همیشه یا بهت است، یا ترس، زجر، پخمگی و یا بیکاری. آدم­‌ها یا روستایی­‌اند، یا کارگرهای نفت. دل بیشتر هوای کوه و ده دارد»[۱].
 پزشک­‌نیا در انتخاب بیان تجسمی خود به چنان تشخص و انحصاری رسیده است که می­‌توان او را از برترین نقاشان مدرن ایرانی با رویکرد اکسپرسیونیستی به شمار آورد. ویژگی‌های حیرت‌انگیز و تأثیرگذار وی در هنر سده­ اخیر ایران چنان بارز است که شخصیت­‌های برجسته­‌ای در ادبیات و جریان روشنفکری ایران همچون ابراهیم گلستان، نجف دریابندری و جلال آل‎­احمد از او سخن گفته­‌اند. آل­احمد در اهمیت او و کارش می­‌نویسد: «هنر جدید در این آب و خاک راه خودش را بالاخره در میان کار پزشک­‌نیاها گیر خواهد آورد». زندگی او آنقدر عجیب بوده و فراز و فرود داشته که زمانی او را به ونسان ونگوگ تشبیه کرده‌­اند. به این معنی که اهمیت هر دو بعد از مرگشان درک می­‌شود، هر دو زندگی پر تنشی را تجربه کرده­‌اند و هر دو برادری به عنوان تکیه‌­گاه دارند. یعنی تئو برای ونسان و ایرج برای هوشنگ.
 هوشنگ پزشک­‎نیا از نخستین هنرمندانی بود که به شیوه‌ مدرن می­‌اندیشید و­ طراحی می­‌کرد. خط برایش امکانی بود در به نمایش ‌گذاشتن سوژه و تأکید بر آن. او که نقاشی را استادانه نزد شاگردان کمال‌الملک فراگرفته بود، پس از تحصیل در ترکیه، جسورانه در جست‌وجوی بیانی نو از اصول کلاسیک نقاشی فراتر رفت.
 نمونه مشابهی از اثر حاضر در نوامبر ۲۰۰۸ در حراج بونامز دوبی به قیمت ۶۸/۰۰۰ دلار به فروش رسید.

[۱] . ابراهیم گلستان در مجله­ تماشا، ۱۴ دی ۱۳۵۱.