در آثار کوروش قاضی‌مراد، خط به مثابه نوشتاری فرم‌گرایانه است، یعنی برداشتی آزاد از خوشنویسی، دریافت فضاهای مثبت و منفی در آن و طراحی نوشته‌هایی كه دیگر خوشنویسی محسوب نمی‌شوند. او فرم‌هایی را می‌سازد كه از نظر تركیب‌بندی و ساخت، نوشتار را تداعی می‌كنند. چنین رویكردی، یك مجموعه آوایی به حساب می‌آید، یعنی خطوط آوایی و ناخوانا؛ همان‌گونه كه در موسیقی بدون آواز، آواها فارغ از كلام و بسیار دلنشین هستند. در این میان، تجربه هنرمند در زمینه گرافیك سهم بسزایی ایفا می‌کند.