این تابلو به دوره مهمی از کارهای مسعود عربشاهی تعلق دارد که شکل­‌های متنوع و خورشیدواری از دوایر رنگین، فضای کلی اثر را شکل داده­‌اند. جهان‌­بینی عربشاهی، طیف گسترده­ای از هنرها و همچنین مجموع‌ه­ای از دانش­‎ها و فرهنگ‌های جهان باستان را شامل می­‌شود که در اثری چون نمونه­ حاضر به تجسم درآمده است. او گاهی همچون جواهرسازی است که سطح اثر را با ضربات رنگی حساب شده، جواهرنشانی و طلااندازی می­کند و گاه در نقش سفالگری باستانی، خاکی از جهان اسطوره را بر سطح کارش می­نشاند.

دایره‌­های رنگین در این اثر که به مثابه جواهراتی قیمتی می­درخشند، در گستره­ای از رنگ­های فیروزه­ای و طلایی چشم­اندازی پُرشکوه آفریده­اند. عربشاهی از دانش معماری خود استفاده می­کند و سطح کار را با چینشی معمارانه به دقت می­آراید. او علاوه بر نقاشی، در ساخت نقشبرجسته و نقاشی دیواری نیز مهارت دارد، به همین جهت در برخی از نقاشی­های او، فضایی بینامتنیتی حاصل از چند حوزه­ مختلف فرهنگی دیده می­شود.

از دریچه­ای دیگر، این طیف از آثار او به میراث بر‌جا مانده از هنر فلزکاری و یا سنگ‌نوشته­‌های باستانی اشاره داشته و سعی در بازنمایی تصویری دنیای اسطوره‌­ها و خط­‌های باستانی دارند. به بیان دیگر، عربشاهی باستان­شناسی است که فصل تازه­ای از کاوش و حفاری را بر سطح بوم و لایه­‌های اسرارآمیز رنگ می­‌گشاید تا از این طریق پرتوی نقاشانه به جهان ناشناخته‌­ها بیفکند.