امین نورانی در شهر تهران متولد شد. او دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی نقاشی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران است. نورانی از حیث تکنیکی نقاشی واقع‌گرا به شمار می‌رود و رویکردی بازنمایانه را دنبال می‌کند. دلبستگی به طبیعت و گذشته دو عنصر محوری در اغلب آثار این هنرمند هستند.

نورانی در سال 1383 برای نخستین‌بار آثارش را به‌صورت انفرادی در کارنمایی با عنوان «پرتره‌ی صادق هدایت» در گالری الهه‌ی تهران به نمایش درآورد. کارنمای انفرادی بعدی او دو سال بعد در خانه‌ی هنرمندان تهران برگزار شد. نخستین حضور بین‌المللی این هنرمند در سال 1388 رقم خورد و آثارش به همراه آثاری از هنرمندان ایرانی دیگر در کارنمای «پیمان خسارت» در هیلگر گالری وین حضور یافت. یک‌سال بعد آثارش به آرت‌فر آرکو اینترنشنال کانتمپرری مادرید راه پیدا کرد.

دلبستگی نورانی به گذشته در هر دو ساحتِ فرم و موضوع خود را عیان می‌کند. او از سویی به شیوه‌ی کلاسیک نقاشی می‌کند و تلاش دارد تا در درجه‌ی صفر دیدار بایستد. نحوه کار او با رنگ‌ماده، طرز قلم‌زنی، جایگاه پرسپکتیو، گزینه‌های رنگی، پیکره‌پردازی و ... همگی وام‌دار شیوه‌های پیشامدرنیستی نقاشی هستند. موضوعات او نیز اغلب قاب‌هایی از دوره‌های تاریخی و گوشه‌و‌کنار زندگی طبقه‌ی متوسط شهری هستند. او با پرداخت نقاشانه‌ی خود نیز خصلتی نوستالژیک و هاله‌مند به گذشته می‌بخشد و به نوعی آن را تقدیس می‌کند. معماری بیرونی یا اندرونی خانه‌ها، مناسبات اجتماعی و خانوادگی، دکوراسیون و ... دست‌مایه‌های او در خلق این تصاویر نوستالژیک از گذشته هستند.