شهرفرنگ از زمان حضورش در میان مردمان این سرزمین
دریچه‌ای به جهان دیگر بوده است. تجسم جام ِ جم در جهان
واقع و نه به آن اندازه جهان‌نما که به قامت حدود حضورش
در مکان. شهرفرنگ بازتاب مکان دیگری است در مکان
آدمیان، گونه‌ای از «جابه‌جا کردن.» شهرفرنگ پیش از
آمدن تصویر متحرک بر پرده‌ی نقره‌ای و پیش از آن که نماد
زمان گذشته باشد و به این اعتبار در کنار چراغ و بلور و
لامپا بیارمد، نشان «زمان حال» بود و با فاصله‌ای نه چندان
زیاد، نسبتی میان «زمان حال» دیگری با «زمان حال» فعلی
برقرار می‌کرد. تصور پیش و پس یک تصویر ثبت‌شده بر
کاغذ عکس، ناگزیر همواره امری است که در زمان حال رخ
می‌دهد. لذا فارغ از محتوای تصویر، تجربه‌ی مواجهه با آن نیز
همواره در بستر زمان و مکان واقعی و در زمان حال معنا
می‌شود. چنانکه تصور پیش و پس تکه‌ای تصویر متحرک
جدا شده از کلیت آن در «شهر-فرنگ.»
«شهر-فرنگ» امیر راد بازتعریف تجربه‌ی مخاطب از تصویر
متحرک است. دعوتی دوباره برای دیگرگون دیدن است.
آشنایی‌زدایی از تصاویر متحرک آشناست با نمایشی
چهل‌تکه، پرسش از هویت «دیگری» است و نه «دیگری»
در بستر مکانی دیگر که در همین بستر مکانی اما در زمانی
دیگر. «شهر-فرنگ» در پی زدودن برچسب سمج «زمان
گذشته» از شهرفرنگ و فیلم‌فارسی است و پرکردن جای
خالی باقی‌مانده با «زمان حال» و تجربه‌ی «حال» مخاطب.