الهه حیدری در سال 1347 در تهران متولد شد. او در مدرسه‌ی هنر و ادبیات صدا و سیما زیر نظر صغری زارع به آموختن طراحی و نقاشی پرداخت و پس از آن دوره‌های تخصصی هنر را در سیته پاریس گذراند. 

الهه حیدری اولین نمایشگاه انفرادی‌اش را در سال 1376در گالری منصوره حسینی در تهران برگزار کرد. او در سال 1384 جایزه‌ی نخست چهارمین بینال اصفهان را از آن خود کرد. حیدری نمایشگاه‌های متعددی به صورت انفرادی و گروهی در داخل و خارج از ایران برگزار کرده است. او همچنین در سال 1390 برای اقامت در رزیدنسی شهر بین‌المللی هنر در پاریس پذیرفته شد و مدتی را در فرانسه سپری کرد. از مهم‌ترین نمایشگاه‌های حیدری می‌توان به نمایشگاه «هنر معاصر ایران» در موزه‌ی دا اگوا در کشور پرتغال و آرتیست‌هاوس آلمان اشاره کرد. آثار او در حراج تهران نیز شرکت داشته‌اند.

آثار الهه حیدری فیگوراتیو هستند. آثار ابتدایی او حاوی فیگورهای سیاه و سفید بودند اما به تدریج رنگ‌های اندکی از طیف‌های آبی، بنفش و قهوه‌ای به پالت آثار او افزوده شدند. الهه حیدری به مدت شش سال روی پرتره تمرکز کرد و پس از آن نقاشی‌هایش نشان‌دهنده‌ی فیگورهایی نشسته بر صندلی شدند. او در دوره‌ی بعدی، فیگورها را حذف کرد و تنها صندلی‌ها باقی ماندند اما در نهایت فیگورها بازگشتند. او در این باره بیان می‌کند: «در مجموعه‌های متاخر من باز هم فیگورها حضور داشتند؛ اما این بار آدم‌هایی را می‌دیدیم که سر آنها از کادر بیرون رفته و دیده نمی‌شد. من به کم‌کردن و حذف‌کردن علاقه دارم و همه چیز را در آثارم ساده می‌کنم. حتی در آثار طراحی من این حذفیات بیشتر وجود دارد. در این آثار ارتباط میان حرکت آدم‌ها و ارتباطشان با اجسام اطراف برایم اهمیت زیادی دارد. با این وجود آدم‌ها، برای مخاطب کاملاً ملموس هستند و حس آن‌ها قابل درک است.»