نقاشی‌های فرشید ملکی تصاویری از فضاهای غریب و انسان‌هایی سرگشته و
رهاشده در جهان درهم و لایتناهی است. آثارش چه در ترکیب‌بندی‌های پیچیده و شلوغ
فیگوراتیو، چه در فضاهای ساده‌ی رنگین همچون اثر حاضر، به واسطه رنگ‌گذاری‌ها
بیانی اکسپرسیونیستی پیدا می‌کنند. ملکی پرسش‌های هستی‌شناسانه‌اش را در قالب
رنگ و فیگور طرح می‌کند. جهان نقاشی‌های او تجسم اضطرابی است که هنرمند نه
کنترل‌کننده‌ی آن، بلکه محمل بیان و ترجمان آن به زبان تصویر است.