شهلا حبیبی، نقاش و مدرس در شهر رشت به دنیا آمد. او دوره‌ی کارشناسی ارشد ارتباطات بصری را در مدرسه ی عالی هنرهای تزئینی، پاریس سپری نمود و سال 1350 از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. سال 1356 در جشنواره‌ی شهر سن‌گراسی‌یَن (فرانسه) با نقاشی‌ها و مجسمه‌هایش شرکت کرد و جایزه‌ی این رویداد را از آن خود کرد. پس از بازگشت به ایران نخستین‌ کارنمای خود را در سال 1364در گالری شیخ تهران برگزار نمود. از آن پس نیز آثار خود را بارها در داخل کشور و نیز کشورهای نظیر امریکا، ایتالیا، سوییس و آلمان به نمایش گذاشته است. او همچنین در فاصله‌ی سال‌های 1380 تا 1383 به عضویت گروه دنا درآمد. گروهی متشکل از زنان هنرمند ایرانی، همچون فرح اصولی و گیزلا وارگا سینایی و ... که با هدف ارائه‌ی مستقل آثارشان در سال 1380 تاسیس شد و طی فعالیت شش ساله‌اش آثار بسیاری از زنان هنرمند ایرانی را در داخل کشور و عرصه‌‌های بین‌المللی به نمایش درآورد. او همچنین از سال 1352 تا 1367 در دانشگاه الزهرا و در دانشکده‌های هنر به تدریس هنر مشغول بوده است. 

حبیبی نقاشی‌هایش را بر اساس اصل «وحدت در کثرت» سامان می‌دهد. ترکیب‌بندی‌های متقارن او از یک نظم پیچیده‌ی درونی برخوردار است: انبوهی از پیکره‌های انسانی ( که گاه با نقش‌مایه‌های حیوانی نظیر اسبان و مرغان همراه می‌شوند) که در حال معلق بر زمینه‌ی تقسیم‌شده‌ی هندسی، حرکتی دورانی یا مارپیچ به درون را القا می‌کنند. در برخی از نقاشی‌ها، این نظم وحدت‌بخش با ریتم رنگ‌ها و نقش‌ها تشدید می‌شود. دو خصلت مهم آثار این هنرمند، یعنی ابتنا بر ساختار هندسی و نیز آذینگری از سنت‌های تصویری و کتابت ایران اسلامی وام گرفته شده‌اند. خود او درباره‌ی آثارش گفته است: «کار من در نقاشی، پرداختن به انسان است... انسانی که دایم در حال تکاپو و جستجو است و یک دم قرار و آرام ندارد. این بی‌قراری انسانی را من در جهت والایی مطرح می‌کنم، رسیدن به یک تکامل معنوی و یا درواقع به عرفان و معنویت».  آثاری از این هنرمند در آرتکیوریال و دوره‌های محتلف حراج تهران عرضه شده و به فروش رسیده است.