بیژن رأفتی کار هنری را با نقاشی شروع کرد و به تدریج
به سمت مدیاهای جدید همچون اینستالیشن متمایل شد.
او که به طور آکادمیک در رشته هنر تحصیل نکرده،
سالها در امریکا به تحصیل و کار در زمینه علم اقتصاد
مشغول بود. نگاه او به هنر با پرسش‌های فلسفی همراه
است و ترکیب‌بندی‌های انتزاعی او در پی پاسخ به
پرسشهای جهان‌شمول است تا دغدغه‌های بومی. او
سعی در رمزگشایی از ظرایف و معانی محیط دارد و
تهدیدها، ماجراها و ابهامات زندگی را به نمایش می‌گذارد.
اثر حاضر با عنوان کولوسئوم یا آوردگاه تصویری
انتزاعی و خلاصه‌شده از صحنۀ نبرد در این فضای
شناخته‌شده تمدن روم باستان را بازآفرینی می‌کند.
نقاش از بالا بر میدان نبرد نگریسته و خطوط و رنگهای
درهم‌پیچیده گویی نزاعی کشنده را به تصویر می‌کشند.
نبرد جان‌کاه آدمی از پس هزاره‌ها تداوم می‌یابد و به امروز
می‌رسد. نبرد انسان با درونش، با دیگری و با هستی.
آدمی به خوبی از ترس جهانی که در آن هیچ چیز قطعی
نیست، آگاه است و برای بقا در آوردگاه زندگی می‌جنگد.
محمدرضا جودت، معمار و نقاش درباره آثار رأفتی
میگوید: «چیزی که به وضوح در کار او منعکس می‌شود
این است که آیا فرد تصمیم می‌گیرد از روی ناامیدی
مبارزه کند یا قهرمانانه عمل کند و شاید گاهی بازنده
شود. ایوان کارامازوف در کتاب برادران کارامازوف
داستایوفسکی میگوید: مرگ کودکان، بیش از هر چیز در
این دنیا سبب می‌شود او آرزوی مرگ کند. اما او این کار
را نمی‌کند. او به مبارزه و عشق ورزیدن ادامه می‌دهد.
رأفتی نیز همچنان ادامه می‌دهد و اصرار می‌ورزد.