حسین شیخ، هنگامی که به تحصیل در مدرسه صنایع مستظرفه پرداخت، کوچکترین شاگرد کمال‌الملک بود، اما به چنان مهارتی دست یافت که کمال‌الملک به سبب تبحر، چیره‌دستی و ذوق شیخ در زمینه طراحی و کشیدن پرتره‌های ماهرانه و هنرمندانه، او را به سمت معلم طراحی و نقاشی مدرسه منصوب کرد. شیخ بیش از دیگر شاگردان، پایبند به آموزه‌های کمال‌الملک باقی ماند و تا پایان عمر با اداره هنرستان کمال‌الملک سعی در ترویج آن آموزه‌ها داشت.

شیخ بر اسلوب طبیعت‌گرایی بسیار تأکید داشت و می‌گفت: «هیچ‌گاه نخواستم آثارم ابهام‌برانگیز و تجسم‌کننده جهان متجسم، در حیطه رویا و خواب و خیال باشد و از وضوح تصاویر خود بکاهم»[۱].

اثر حاضر که به دوران جوانی هنرمند تعلق دارد، چشم‌اندازی سرسبز همراه با پرندگان را به تصویر کشیده که سرشار از تازگی و زندگی است. به نظر می‌رسد هنرمند متأثر از نقاشی‌های اروپایی موضوع خود را برگزیده است. موضوع پرندگان این فرصت را به او داده تا از رنگ‌های زنده و متنوع بهره گیرد. شیخ به سنت استادان طبیعت‌گرا و دیگر هنرمندان مکتب کمال‌الملک نقاشی را ساخته و پرداخته، اما با انتخاب مضمونی تازه بر خلاف روال متداول نقاشان این مکتب حرکت کرده است.

حسین شیخ دستی در عکاسی نیز داشت، از همین رو تقریباً تمام عکس‌های استادان و شاگردان مدرسه صنایع مستظرفه توسط او گرفته شده است. تابلوهای «هفت سین»، «سقاباشی» و «بیمار و طبیب» از مشهورترین آثار این هنرمند به شمار می‌روند که اکنون در موزه کاخ گلستان نگهداری می‌شوند.

[۱] . یادنامه استاد حسین شیخ، فصلنامه هنر، ش ۲۱، زمستان ۱۳۷۰ و بهار ۱۳۷۱.