منوچهر نیازی بیشتر به واسطه نقاشی‌های سترگ از تنه درختان شناخته می‌شود، اما مجموعه مهم دیگری از آثار او به کارهای سرهم‌سازی (اسمبلاژ۱) با استفاده از اشیا مختلف مانند کلید، سکه و جزآن اختصاص دارد. این مجموعه که از حدود ۴۵ سال پیش شروع و آثار زیادی را شامل می‌شوند، ویژگی آثار پاپ‌آرت را در خود دارند.

اثر حاضر در ادامه آثار اسمبلاژ نیازی، این‌بار با استفاده از سکه‌ها پدید آمده‌ است. به گفته هنرمند، او در این اثر از تمامی نمونه سکه‌هایی که از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون ضرب شده، استفاده کرده و از این جهت مجموعه‌ای دیدنی با ارزش تاریخی را در تابلو گردآورده است.

این اثر با به کارگیری دو المان قلب و سکه که هر دو از عناصر مهم هنر پاپ هستند، همچون بسیاری دیگر از نمونه‌های پاپ‌آرت، جنبه کیچ هم در خود دارد. می‌توان به آثاری که جیم داین۲، هنرمند برجسته امریکایی با موضوع قلب، در قالب نقاشی و مجسمه پدید آورده اشاره کرد. داین در برخی مجسمه‌های قلب خود از ابزارآلات و اشیای واقعی نیز استفاده کرده است.

نیازی نیز در این اثر، در آشنایی‌زدایی حاصل از اثر، خوانشی نو از سکه و قلب در کنار یکدیگر ارائه می‌دهد. هنر ضرب سکه نشان از اقتدار در هر دوره تاریخی دارد. سکه‌های استفاده شده توسط هنرمند همگی متعلق به دوره معاصر ایران هستند؛ برخی منسوخ شده و برخی هم‌چنان قابل استفاده‌اند و به این ترتیب «ایرانی بودن» در ارزش هر یک از سکه‌ها مستتر است.

از سوی دیگر، شاعرانگی که وجه ثابت آثار نیازی است، این‌بار در ساخت شکل قلب به عنوان نمادی از عشق بیان شده که در کنار استفاده از سکه مفهومی دو پهلو را شکل داده است: از یک سو اصطلاح «سکه قلب» که در فرهنگ فارسی به معنای سکه تقلبی است و از سوی دیگر مفهوم «قلب سکه‌ای» که به معنای عشق‌های برآمده از زر و زیور است و آن نیز بَدلی و بی‌ارزش است. جای‌گیری این سکه‌ها در زمینه زرد، نشانگر هشدار و احتیاطی است که هنرمند به مخاطب گوشزد می‌کند؛ هیچ یک از این دو وجه، ارزش ذاتی ندارند و شاید باید از آن گریخت!

۱. Assemblage

۲ . Jim Dine