صفت مجموعه‌داری که از همان کودکی به جانم افتاده بود، با گذشت زمان و در نوجوانی به ویروسی دائمی تبدیل شد. نوع ویروسی که به جان من افتاده بود با ویروسی که به جان دولت‌مردان میافتد، فرق داشت. برخی از مجموعه‌داران اصرار به داشتن همه‌چیز دارند و برخی تنها آثار شناخته شده را طالب‌اند و عدهای هم به دنبال عدد و رقماند. اما ویروس من از نوع جمع‌آوری ناشناخته‌ها و کم‌یافت‌ها بود. اگرچه قسمت اعظم همّ من صرف صنایع گذشته ایران میشد، اما از هنر معاصر نیز غافل نبودهام و چنین بود که در بخش هنر معاصر هیچگاه توفیق دستیابی به هرآنچه که میخواستم، نیافتم و از محتوای کتاب موجود فراتر نرفتم. 
پرویز تناولی دستان نمایشگاه «ویروس مجموعه‌داری»، گزیدهای از آثار مجموعه‌ی شخصی پرویز تناولی را در دستان۲+ برگزار میکند. این نمایشگاه در روز جمعه ۱۴ شهریور ۱۳۹۹ گشوده میشود و تا ۴ مهر ادامه خواهد داشت. مجموعه‌ی پرویز تناولی نامهایی چون اردشیر محصص، مارکو گرگوریان، سهراب سپهری، کارل اشلمینگر، عباس کیارستمی، چارلز حسین زنده‌رودی، و بهمن محصص را در کنار یکدیگر قرار داده و آثاری از نقاشی، طراحی، عکاسی و مجسمه‌سازی از این هنرمندان را گرد هم آورده که عمدتا در سال‌های ۱۳۳۵-۱۳۵۵ خلق شده‌اند. مجموعه‌ی شخصی پرویز تناولی حاصل سال‌ها همکاری و آشنایی این هنرمند و مجموعه‌دار با خالقان این آثار است. پرویز تناولی در کتاب ویروس مجموعه‌داری که اخیرا توسط نشر نظر به چاپ رسیده، به بیان خاطرات خود پرداخته است. او در این کتاب شرح کاملی از چگونگی شکلگیری این مجموعه و نحوه‌ی آشنایی خود با هنرمندان را ارائه میدهد و اطلاعات منحصربه‌فردی درباره‌ی فضای هنری غالب بر زمانه و مراحل اولیه‌ی فعالیت حرف‌های این هنرمندان را بازگو میکند. پرویز تناولی به واسطهی بهره‌مندی از استعداد ذاتی در روایتگری و همچنین به‌دلیل مکاتباتی که با هنرمندان داشته است، جزئیات قابل‌توجهی درباب روابط شخصی خود با خالقان آثار هنری عرضه میدارد و خواننده را با دغدغه‌های فردیِ نسلی آشنا میکند که در پی ساختن عرصه‌ی نوینی برای هنر بوده است. خاطرات پرویز تناولی دربارهی این مجموعه بیننده را بر آن میدارد که در پس هر یک از آثار به‌دنبال وقایع و جزئیات زندگی آفریننده‌ی آن باشد که به‌گونه‌ای در این آثار تبلور یافته‌اند. در نمایشگاه حاضر به منظور برجسته ساختن سلیقه‌ی شخصی پرویز تناولی در جایگاه یک هنرمند، نمایی از خانه‌ی شخصی وی در شمال تهران، که قرار بود به موزه تبدیل شود، بازسازی شده و آثار مجموعه‌ی ایشان در این فضای بازسازی شده قرار گرفته‌اند.