علیرضا آسانلو (متولد ۱۳۵۳، شهر ری) نقاش، طراح و مجسمهساز ایرانی، آموزش هنر را نزد اساتیدی چون مرتضی کاتوزیان، جعفر نجیبی، شهاب موسویزاده و عربعلی شروه آغاز کرد و بیش از یک دهه را به فراگیری تکنیکهای هنر فیگوراتیو اختصاص داد. هرچند تسلط او بر نقاشی رئالیستی آشکار است، اما کار او به تدریج از این سبک فاصله گرفت و بیانی اکسپرسیو پیدا کرد.
آسانلو در کنار آموزشهای خصوصی در زمینه هنر، همچنین مدتی را به تحصیلات آکادمیک در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران اختصاص داد، گرچه دانشگاه را نیمهتمام رها کرد. نخستینبار آثارش را بهصورت گروهی در کاخ سعدآباد تهران نمایش داد و اولین تجربه نمایش فردی را در سال 1378 در گالری نقش جهان پشت سر گذاشت.
این هنرمند در طول دوران فعالیت حرفهای خود بیش از دهها نمایشگاه انفرادی و گروهی برگزار کرده و به برپایی ورکشاپها و پرفورمنسهای مشارکتمحور و تعاملی پرداخته است. موضوع اصلی آثار او، انسانِ معاصر و دگرگونیهای اجتماعی است؛ هنرمند این مضامین را از طریق محوساختن فیگورها و تاشهای پرقدرت قلم منعکس میکند.
علیرضا آسانلو همچنین در زمینه ساخت مجسمه فعالیت دارد و سردیسهای برنزی از شخصیتهایی مانند ملکالشعرای بهار، محمدرضا شجریان، عزتالله انتظامی و عباس کیارستمی خلق کرده که در موزهها و اماکن فرهنگی ایران نصب شدهاند و برخی در نیویورک و واشنگتن به نمایش درآمده است. بهعلاوه، آسانلو در زمینهی آموزش هنر نیز فعال است و در این راستا آموزشگاه هنری خانه آفتاب را پایهگذاری کرده است.