هادی جمالی، تصویرگر و نقاش ایرانی با نقاشی‌های اکسپرسیو و انتزاعی‌ای که پس از دهه‌ی 1370 خلق کرده است شناخته می‌شود. جمالی تحصیلات هنری خود را در رشته‌ی نقاشی و هنرستان هنرهای زیبای تهران آغاز کرد . سپس در سال 1350 دانشکده‌ی هنرهای تزئینی پذیرفته شد و در رشته‌ی طراحی داخلی ادامه‌‌ی تحصیل داد. پس از یک وقفه‌ی طولانی تحصیلات دانشگاهی را از سر گرفت و در سال 1375 درجه‌ی کارشناسی ارشد رشته‌ی طراحی صنعتی را از دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی دریافت کرد. سپس به عضویت هیئت علمی این دانشگاه درآمد. او در کنار نقاشی به تدریس معماری نیز مشغول بوده و چند کتاب در زمینه‌ی آموزش هنر برای دانش‌آموزان هنرستانی هم تالیف کرده است. جمالی نمایشگاه‌های متعددی در داخل و خارج از کشور داشته است و جایزه‌ی سومین دوسالانه‌ی بین‌المللی نقاشی جهان اسلام (1383) را در کارنامه دارد. جمالی در سال 1379 همراه هنرمندانی همچون رزیتا شرف‌جهان، بهنام کامرانی، احمد وکیلی، کریم نصر، مهرداد محب‌علی، احمد مرشدلو و ... به عضویت گروه +30 درآمد ؛ گروهی از هنرمندان با گرایش‌ها و سبک‌های مختلف هنری که با هدف نمایش آثارشان گردهم‌آمدند و چندین کارنما در ایران، ژاپن، ایتالیا، فرانسه و ارمنستان برگزار کردند. این گروه سعی داشت از رسانه‌های نو برای برقراری ارتباط با مخاطب بهره بگیرد و در اواسط دهه‌ی 1380 به کار خود پایان داد.
جمالی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده‌ی هنرهای تزئینی در زمینه‌ی تصویرگری کتاب کودک به فعالیت پرداخت و کتاب‌هایی چون «یک صبح پاییزی» را مصور ساخت. او در ابتدای راه نقاشی‌ از خط‌نگاری و عناصر سنت کتابت و صفحه‌آرایی برای رسیدن به کلیتی انتزاعی بهره می‌گرفت. اما در دوره‌های بعدی این عناصر جای خود را به واریاسیونی از مربع‌ها و مستطیل‌های رنگی می‌دهند. پاکباز درباره‌ی این دوره‌ی آثار می‌نویسد: «جمالی از اواخر دهه‌ی 1370، آثاری انتزاعی بر بستر ورق نازک آلومینیوم پدید می‌آورد. نقاشی‌هایش غالباً در فرآیندی از شیارزنی، بخیه‌کاری، رنگ‌گذاری و رنگ‌زدایی شکل می‌گیرند. بافت خشنی که بدین‌سان در سطح کار ایجاد می‌شود، پوست ترک‌خورده یا زخم‌های التیام نیافته را تداعی می‌کند.»