حرکت پرتوهای نور در فرم‌های چین‌خورده از مهم‌ترین ویژگی‌های آثار اخیر مهرداد صدری است که حس جنبش و زایش را به ارمغان می‌آورد. نقاشی حاضر که از جدیدترین آثار اوست، به مجموعه‌ای تعلق دارد که در آن توجه نقاش بیشتر به طبیعت و فرم‌های ارگانیک معطوف بوده و برای بیان این ایده از زبانی بهره جسته که با طبیعت ارتباط داشته باشد. پیوند عمیق میان رنگ و فرم از خصوصیات بارز این آثار به شمار می‌رود که باعث می‌شود با اثر همخوانی بیشتری داشته باشد. در این اثر فرم‌های مدور و تکرارشونده نشانه‌ای از طبیعت هستند و نقاش با مهارت خاصی چین و چروک‌ها را در فرم رگبرگ‌ها نشانده و حالتی نیمه‌انتزاعی به آن بخشیده است. بهره‌گیری از دایره‌های مواجی که روی هم لغزیده و گاه درهم فرو رفته یا یکی از دل دیگری بیرون آمده، بر جنبش و پویایی اثر افزوده است. گویی هر برگ از سویی در خود فرو می‌رود و از سوی دیگر از نو زاده می‌شود. آنچه در ساختار صوری اثر جلوه می‌کند، فرم‌های برش‌خورده برگ‌های دایره شکل است که با بیشترین تضاد نوری روی هم قرار گرفته و چالشی میان نور و ظلمت، هستی و نیستی و حیات و ممات را جلوه‌گر می‌سازند. نقاش با به‌کارگیری رنگ‌های رقیق و شفاف از به وجود آوردن هر بافت اضافه‌ای بر سطح بوم پرهیز کرده و توجه مخاطب را تنها به حرکت پرتوهای نور در بافت نرم و سیال فرم‌ها معطوف می‌کند. استفاده از تونالیته‌های زرد و سبز در کل اثر نیز بازی نور را در چین برگ‌ها به نمایش می‌گذارد. او از عریان‌گویی پرهیز کرده و مخاطب را به کشف معنای مستتر در فرم‌ها فرا می‌خواند. گویی در این اثر برگ‌ها روی حقیقتی را پوشانده‌اند، اما اگر دقت شود، حقیقت در همین بازی نورها نهفته است و شاید از این جهت اثر عنوان «در ستایش طبیعت» را به خود اختصاص داده است.