سعید صادقی، از عکاسان مشهور جنگ در شهر تبریز به دنیا آمد. او کار عکاسی را در بحبوحه‌ی انقلاب 57 شروع کرد و پس از پیروزی انقلاب، خبرنگار روزنامه‌ی جمهوری اسلامی شد. با شروع جنگ ایران و عراق، درحالی که یک‌هفته از ازدواجش می‌گذشت، راهی جبه‌های جنگ شد و دوربین خود را تا خطوط مقدم واقعه برد. او در عملیات‌های مهمی همچون بیت‌المقدس حاضر بود؛ عملیاتی که در سوم خرداد سال 1361 منجر به بازپس‌گیری خرمشهر شد. او عکس‌های مشهوری از لحظات آزادسازی خرمشهر و جشن رزمندگان در مقابل مسجد جامع دارد.

 صادقی حدود هفتاد و چهارماه در مناطق مختلف جنگی همچون اندیمشک، سرپل‌ذهاب، سوسنگرد و ... حضور یافت و به‌صورت مستمر به عکاسی از رویدادهای جنگ پرداخت. عکس‌های جنگ در سال 1367 جایزه‌ی بزرگ یونسکو را برای او به ارمغان آورد. لوح زرین یادبود هشت سال دفاع مقدس، لوح تقدیر و جایزه‌ی ویژه‌ی حوزه‌ی هنری به‌عنوان عکاس برگزیده‌ی جنگ از جمله افتخارات کارنامه‌ی هنری اوست. بعدها نیز به عنوان عضو هیئت داوران در جشنواره‌ها و رویدادهای هنری بسیاری همچون «عکس و تبلیغات جشنواره زن» (1377)، «جشنواره بزرگ هنری مهر» (1378)، «جشنواره‌ی مطبوعات» و ... نقش‌آفرینی کرد. مجموعه عکس‌های جنگی صادقی در قالب کتاب‌های متعددی به چاپ رسیده‌اند. همچنین تعداد قابل‌توجهی مقاله نیز حول عکاسی مستند و عکاسی جنگ به قلم او تألیف شده است: از جمله لحظه‌های وصال، جوانی ما اینطور قاب شد، زیر پوست عکاسی، نگاه عکاس، دوربین من، عکاسی جنگ هنر مستند عصرما. صادقی مدتی نیز در کسوت دستیار فیلمبردار و مدتی بعد مدیر فیلمبرداری در حوزه‌ی سینمایی فعالیت داشت و با پروژه‌های سینمایی و تلوزیونی متعددی همچون پایان سیاوش، آخرین روز تابستان و ...  همکاری کرد. او در دوازدهمین دوره‌ی جشنواره‌ی فجر کاندید جایزه‌ی بهترین فیلمبرداری برای فیلم «عاشقانه» شد.

عکس‌های او نگاهی همدلانه و بی‌واسطه را به فضای جبهه و پشت جبهه بازمی‌نمایاند. مفاهیمی همچون «شهامت»، «ایثار» و ... در این آثار محوریت دارند. او در گفتگویی درباره‌ی مسیر عکاسی‌اش چنین می‌گوید: « در جنگ هم جهان‌بینی پیدا کردم. اگر چه در ابتدا فقط هدفم عکاسی بود و به چیز دیگری فکر نمی‌کردم اما اشک‌ها، زخم‌ها، ایثارها و شجاعتی که می‌دیدم، رفته‌رفته نگاهم را تغییر داد و شکل عکاسی‌ام را به کلی عوض کرد. واقعیت این است که رزمنده‌ها خیلی در رشد عکاسی من نقش داشتند. شجاعت آنها را که می‌دیدم، من هم برای عکس‌گرفتن از این وقایع تاریخی و مستندکردن جنگ، شجاع‌تر می‌شدم.» صادقی در سال 1385 به پاس فعالیت‌هایش به عنوان عکاس جنگ، نشان شجاعت و نشان درجه‌ی یک هنری دریافت کرد.