قدرت‌الله عاقلی، مجسمه‌ساز، در شهر جلفا متولد شد. او تحصیلات هنری خود را از هنرستان تجسمی پسران آغاز نمود. سال‌ها بعد از طرف شورای ارزشیابی هنرندان و نویسندگان کشور نشان درجه یک هنری دریافت کرد. او مؤسس و سردبیر سایت جامع تخصصی و پژوهشی ایران‌مجسمه بوده است. در دوره‌ی هفتم دبیری انجمن هنرمندان مجسمه‌ی ایران را بر عهده داشت. عاقلی مجسمه‌های خود را در بیش از 222 نمایشگاه گروهی در ایران، فرانسه، مراکش، انگلیس، دوبی و اوکراین به نمایش درآورده است و برگزاری بیست و هفت نمایشگاه انفرادی در داخل کشور را در کارنامه‌ دارد. این هنرمند در سال 2015 در بیینال ونیز شرکت کرد و یک سال پس از آن در بیینال پکن حاضر شد. تعدادی از مجسمه‌های او در مراکز هنری‌ای نظیر موزه‌ی هنرهای معاصر اصفهان، موزه‌ی هنرهای معاصر آبادان، خانه‌ی هنرمندان ایران و فرهنگستان هنر نگهداری می‌شوند. او همچنین در عرصه‌ی پژوهشی هنر فعالیت‌هایی داشته و چندین مقاله تألیف کرده است که از این میان می‌توان به مقالات «صد سال مجسمه‌سازی نوین جهان»، «پژوهشی در زمینه‌ی ریشه‌یابی نقوش گلیم»، »مجموعه نقوش اسلامی» و ... اشاره نمود. مجسمه‌های عاقلی در کتابی تحت عنوان « سایه در باد» گردآوری شده و به چاپ رسیده‌اند. 
جواد مجابی در مقدمه‌‌ی این کتاب درباره‌ی دوره‌های مختلف هنری عاقلی می‌نویسد: در شروع کارش، هنرمند جوان با تأثیرپذیری از شرایط پیرامونی و نظریات فرهنگی/اجتماعی رایج، به هنر بومی‌گرا و میراث ملی توجه دارد. می‌کوشد در خلق آثار تجسمی گوشه‌ی چشمی به دستاوردهای پیشینیان و هنرمندان تندیس‌گر داشته باشد و درآغاز هنرآموزی این شیوه امری طبیعی است. 
او سال 1379 با سطوح برنجی رنگارنگ نسبتاً بزرگ کارش را شروع می‌کند که گاهی خطوط نقر شده در صفحه‌ی فلزی طلسمات و ادعیه و نقوش باستانی رزمی و بزمی را یادآور می‌شود و زمانی نقش‌برجسته‌های مرغ و کتیبه‌نگاری توجه هنرمند را به فلزکاری تزئینی و آیینی نشان می‌دهد. در دوره‌ی بعد، حجم‌های معمارانه، نظر او را جلب می‌کند و از سطح به سمت حجم سرپا می‌رود. آثار برنزی به نمایش درآمده در نگارخانه‌ی جهان‌نما ترکیبی از حجم‌های برآمده از خط‌نگاری و نشانه‌ها و نمادهای آیینی و ساختار کنایی معماری ایرانی است که در ترکیب‌های عمودی‌شان، یادآور «علامت‌»های مراسم سوگواری‌ و طرح‌واره‌ی ابنیه و نمودهای مذهبی است. تأثیر برانگیزاننده‌ی مجسمه‌های تناولی در این آثار هویدا است. در مجموعه‌ی پرنده‌ها (1383) ازدحام حجم‌های نمادین و تمثیلی، جای خود را به ایجاز و انسجام ساختاری می‌دهد. اگرچه هنوز کارهایش به آثار تناولی و ژازه طباطبایی شباهت می‌برد اما می‌کوشد یک عنصر قالب چون پرنده و قفس، ( با بازی‌های قفس درون پرنده و پرنده‌ی رهیده از قفس) ویژگی موردنظرش را که آزادی و رهائی است با تندیس‌هایش نمایان سازد. 
در نمایشگاه بعدی در خانه هنرمندان، عاقلی می‌کوشد دور از مضمون‌پردازی به استواری ساختار تندیس‌هایش توجه کند، فرم متحرک در فضا و تنوع ابعادش، برای او موضوع اصلی می‌شود. به تدریج از سلطه‌ی استادان موردعلاقه‌اش دور و به بیان مستقل شخصی نزدیک می‌گردد. در یک فاصله‌ی ده ساله، او از تجربه‌اندوزی‌های فروتنانه‌اش، در سال 1389 به نمایشگاه زمین و آسمان می‌رسد که آغازی برای بیان هنر فردی اوست. حالا می‌توان عاقلی را آغازگری دانست که می‌خواهد و می‌تواند دنیای ذهنی‌اش را با مهارت و آسانی، عینیت بخشد، بی‌شعار و احساساتی‌گری، به کارکرد اصلی رسانه‌اش- که اثرگذاری حجم جذاب در فاضا است_ نزدیک شود. 
اولین حضور آثار عاقلی در حراج‌ها به آبان 1391 (اکتبر 2012) به خانه‌حراج میلون و اسوسیز بازمی‌گردد. آثار او تا سال 2021، 11 مرتبه در حراج‌های داخلی و خارجی حضور یافته  و  58 درصد آثارش در حراج‌های بین‌المللی به فروش رسیده است. گرانترین اثر او تا سال 2021، در خانه‌حراج ایام به مبلغ 7800 دلار در 10 اردیبهشت 1392چکش خورده است.